Misfit

7 1 ΑΡ ΤΖΕΪ «Άντε, αγόρι μου, έλα να φας! Παντρεύομαι!» Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια που βγήκαν από το στόμα της μαμάς μου σήμερα το πρωί, όταν μπήκα στην κουζίνα. Και, φυσικά, πίστεψα ότι ακόμη κοιμόμουν. Ότι η μάνα μου δεν έφτιαχνε στ’ αλήθεια πάνκεϊκ στο τηγάνι, πετώντας μου έτσι στο άσχετο ότι ξαφνικά παντρεύεται! Σίγουρα έβλεπα ένα από εκείνα τα αλλοπρόσαλλα όνειρα όπου συμ- βαίνουν όλα τα τρελά. Όμως όχι, ξύπνιος ήμουν. Ξύπνιος και προφανώς αντι- μέτωπος με μια κρίση μέσης ηλικίας της μάνας μου. Ήξε- ρα ότι τους τελευταίους μήνες έβγαινε μ’ έναν τύπο, αλλά δεν είχα δώσει και μεγάλη σημασία. Οι σχέσεις της μάνας μου ποτέ δεν κρατούν πολύ. Αλλά να που τελικά, ούτε οκτώ ώρες αργότερα, ντυμέ- νος μ’ ένα θεόστενο σμόκιν, που μου πέφτει μικρό, σκα- λίζω ανόρεχτα τα κομματάκια σολομού στο πιάτο μου, δίπλα σ’ έναν παρομοίως δυσάρεστα αιφνιδιασμένο άγνω-