Misfit

E L L E K E N N E D Y 14 και βγαίνει στην επιφάνεια το πλούσιο κωλόπαιδο που κρύβει μέσα του. Επειδή έχω το μυαλό μου αλλού –ανοίγω στο παρασκή- νιο το Spotify–, προσπαθώ να θυμηθώ τι λέγαμε. «Μάλλον ο μπαμπάς μου τη δεκαετία του ’80 είχε κόλλημα με τον Ντέιβιντ Καραντάιν. Δεν ξέρω. Το Φένελι τι όνομα είναι; Από τη Μελωδία της Ευτυχίας το διάλεξαν;» Ανασηκώνει ανήξερα τους ώμους, χωρίς να ενοχληθεί. «Μάλλον ο μπαμπάς μου θα πει ότι είναι παλιό οικογενεια­ κό όνομα. Αλλά είμαι σίγουρος ότι η μαμά μου το βρήκε σε κάποιο μπλογκ για μωρά». Στη μέση μιας ιδιαίτερα παθιάρικης επίδειξης υπό τους ήχους του «Wicked Game» του Κρις Άιζακ, ξαφνικά ακού- γεται από τα ηχεία ο «Γουίρντ Αλ» Γιάνκοβιτς. Ο ντι τζέι πετά τα ακουστικά από τ’ αυτιά του και πα- ραλίγο να πέσει από το σκαμπό του, προσπαθώντας να κα- ταλάβει γιατί δεν μπορεί να ελέγξει τι τραγούδια μπαίνουν. «Τι σκατά έγινε;» Ο Φεν κοιτάζει εμένα και κατόπιν το κινητό μου. «Εσύ το έκανες αυτό;» Κάνω μια θλιμμένη γκριμάτσα. «Μακάρι να μπορούσα. Εγώ απλώς κοιτάζω τα μηνύματα στο κινητό μου». Βγαίνω από το δίκτυο ασύρματης σύνδεσης και βάζω στην τσέπη το κινητό μου, αφήνοντας τον ντι τζέι να πά- ρει ξανά τον έλεγχο της μουσικής, ενώ η μαμά μου με τον Ντέιβιντ πλησιάζουν σεινάμενοι κουνάμενοι. Ιδρωμένοι, χαμογελαστοί, χωρίς ίχνος μεταμέλειας για τη συμπεριφο- ρά τους. «Νομίζω ότι είναι ώρα να κόψουμε την τούρτα, τι λέτε;»