Μινώταυρος

ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ 33 περίστροφο πυροβόλησε συνεχόμενα στον αέρα φωνάζοντας: «Χαΐνηδες, χαΐνηδες!». Πού να το χωρέσει το μυαλό των άλλων πως οι σφαίρες ξε- πηδούσαν η μία μετά την άλλη από ένα όπλο. Ευτυχώς, κάποιος ακόμα, για να συνδράμει ίσως, φώναξε με τη σειρά του: «Εν τζοι οι χαΐνηδες!». Και τότε έγινε το μάλε βράσε. Έτρεχαν όλοι πέρα δώθε να σωθούν, ακόμα κι αυτοί που δεν είχαν λόγο. Όσο για τους παλιότουρκους, σαλτάρισαν απέναντι και χώθηκαν μέσα σε κάτι σπαρτά. Κι ενώ ο Γιαννιός ήταν έτοιμος να ξεκινήσει με τα πόδια, ήρθε και τον βρήκε αγουροξυπνημένος ο αγωγιάτης και του είπε πως, μιας κι έγινε ό,τι έγινε, καλύτερα να έφευγαν την ίδια στιγμή. Στον δρόμο ο Γιαννιός σκέφτηκε ξανά πως ήταν μεγάλη ευθύνη να κουβαλά τούτο το σιδερικό. Δεν αργεί η στιγμή να σε κάνει φονιά , είπε μέσα του και κάπου δικαιολόγησε τον αδερ- φό του τον Μιχαήλο.