Μικροί δρόμοι της Αθήνας

15 Ήταν πριν αρχίσουν οι πολλές βροχές, η γη ήταν διψασμένη, και εκεί όπου έτρεχε νερό μαζεύονταν μέλισσες και ο αέρας ερχόταν μυρωμένος με άρω- μα γονιμότητας. Είχα ακούσει ιστορίες για τα στενά πάνω από τη Λιοσίων. Για εκείνους τους δρόμους που με ονόματα όπως Περβάνογλου, Ζορμπά, Κριτοβου- λίδου, Ορλάνδου, Καπιδάκη ή Χαιρέτη, σχημάτι- ζαν μαιάνδρους, και κάτω από την κοίτη τους, σκεπασμένη από στρώσεις οικογενειακών αφη- γήσεων, ένιωθε κανείς ακόμη τον παλμό της γει- τονιάς. Σε έναν από αυτούς, που φέρει το όνομα του Καπετάν Λαχανά (ήρωα της Επανάστασης από τη Σάμο) σταμάτησα να περιεργαστώ ένα μικρό σπίτι. Ίσως και να το προσπερνούσα αν δεν είχα παρα- τηρήσει εγκαίρως την εξώθυρα. Είχα μπροστά μου ένα σπιτάκι του Μεσοπολέμου, στον αριθμό 3 της Καπετάν Λαχανά, με το κλασικό αρτιφισιέλ, με τα κεραμίδια του και με εκείνη τη συγκινητική απλό- τητα, που βρίσκει κανείς στις γειτονιές. Το βλέμμα μου είχε αποσπάσει η μικρή ξύλινη εξώθυρα. Ήταν βαμμένη σε εκείνο το ξεθωριασμέ- νο πράσινο, που έχει μέσα και λευκό και ίσως και κίτρινο, αλλά έδινε την εντύπωση του φιστικιού έτσι όπως προβάλλει από μέσα ο καρπός. Ήταν μια πόρτα με προσωπικότητα, γεωμετρημένη όχι τυ- χαία, και καθώς την παρατηρούσα, μου ήρθε, ανα- πάντεχα, η γεύση αγγλικής εξοχής. Δεν περίμενα να έχω αυτόν τον συνειρμό στην οδό Καπετάν Λα- χανά των Κάτω Πατησίων, αλλά να, που, μία πόρ- τα, με εμφανή καταγωγή από το κίνημα της Arts and Crafts, μου αποκάλυπτε στα βάθη της γειτο- νιάς, την πανσπερμία της Αθήνας.