Μικροί δρόμοι της Αθήνας

13 Απρόσμενες συναντήσεις σε έναν δρόμο των Κάτω Πατησίων Α νάμεσα στη Λιοσίων και την Αχαρνών, κάτω από τον σταθμό των Κάτω Πα- τησίων, ο μοναχικός διαβάτης αναζητεί ένα εύρη- μα. Είναι φορές που τα μέτωπα των κοινών πολυ- κατοικιών, ασφυκτικά, μονότονα, σχεδόν πληκτι- κά, γεννούν ριπές απογοήτευσης. Κατακλύζει η αίσθηση της ομοιομορφίας, αλλά, να, που σκόρπια ξέφωτα, χαραμάδες που απαλύνουν αυτήν την εντύπωση της αρχιτεκτονικής ανίας, ή εκείνου του ακόμα πιο έντονου αισθήματος δυσφορίας και βύ- θισης, προκαλούν σπίθες ενθουσιασμού. Θα ήταν δύσκολο να μεταδώσω την εντύπωση μπροστά σε κρυμμένους κή- πους και δροσερές αυλές σε εκείνα τα στενά που τα ξέρουν μόνο οι περίοικοι. Ξεχώριζαν σαν πράσινες τούφες, πίσω από παλιούς μαντρότοιχους, ανάμεσα σε εξαώροφες πολυκατοικίες, που εί- χαν ήδη κακογεράσει, και μέσα σε εκεί- νη την πυκνή πρασινάδα, που περισ- σότερο τη φανταζόμουν παρά την έβλε- πα στην ολότητά της, σκεφτόμουν τα γυμνά πόδια με το λάστιχο στο χέρι, τα πουλιά που είχαν σπίτιαστους κλώνους και εκείνη την αθεράπευτη έλξη για το βρεγμένο χώμα.