Μικρά και μεγάλα ψάρια (Μια υπόθεση για τον ντετέκτιβ Κλουζ)

12 – Το ξέρω, είπα ισιώνοντας το κασκέ­ το μου, που είχε τραβηχτεί λιγάκι προς τα πίσω όσο έτρεχα. – Τι ξέρεις; – Ότι θα έπρεπε να φοράω κράνος. Και προστατευτικά για τους αγκώνες. Και επιγονατίδες. Α, ναι, και γάντια, απάντησα. Αυτό δε θέ­ λατε να μου πείτε; Η γυναίκα κούνησε το κεφάλι της. – Σωστά. Το ’πιασες. – Να φύγω τώρα; ρώτησα. Κούνησαν κι οι δυο το κεφάλι τους. – Πρέπει να φοράς τουλάχιστον κρά­ νος, ακούς; Θα ’ναι κρίμα να πάθεις ζη­ μιά, είπε ο αστυνομικός. – Κρίμα κι άδικο για τέτοιο μεγάλο ντε­ τέκτιβ, πρόσθεσε η γυναίκα. Δεν είχαν κι άδικο. Αλλά, αν με ρωτού