Μια τελευταία στάση

9 1 Κολλημένο σε κάδο απορρ ι μμάτων μέσα στο Popeyes Lou i s i ana Kit chen , στη γων ί α των λεωφόρων Πάρκσαϊντ κα ι Φλάτμπους . ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΝΕΟ, ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΑΤΟΜΟ ΓΙΑ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗ- ΣΗ ΣΕ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ 3Υ/Δ ΕΝΤΟΣ, 6ος ΟΡΟΦΟΣ, 700$/Μ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΙΚΟ ΜΕ ΑΤΟΜΑ LGBTQ+. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΒΑΤΑΙ ΦΩΤΙΑ Ή ΣΚΥΛΟΥΣ. ΟΧΙ ΖΥ- ΓΟΙ, ΕΧΟΥΜΕ ΗΔΗ ΕΝΑΝ. ΚΑΛΕΣΤΕ TON ΝΙΚΟ. «Μπορώ να σε αγγίξω;» Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που λέει ο τύπος με τα τατουάζ μόλις κάθεται η Όγκαστ στο φθαρμένο μεσαίο μαξιλάρι του καφέ δερμάτινου καναπέ – από εκείνους τους ξεφλουδισμένους, πασαρισμένους, που συναντούσε ξανά και ξανά τα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια στο κολέγιο. Από εκείνους με τους οποίους ξεμένεις, που χάνεσαι κάτω από τα βιβλία ή κάθεσαι και πίνεις ξεθυμασμένη κόκα κόλα σε πάρτι, χωρίς να μιλάς σε κανέναν. Η πεμπτουσία του τρας καναπέ των εικοσικάτι. Τα περισσότερα έπιπλα είναι το ίδιο χάλια με τον κανα