Μια τελευταία στάση

Μ Ι Α Τ Ε Λ Ε Υ Τ Α Ι Α Σ Τ Α Σ Η 29 Και δεν λέει να φύγει από πάνω της, όσα ντους κι αν κάνει, όσες φορές κι αν πλένει τα ρούχα της στο εικοσιτε­ τράωρο πλυντήριο. Είναι μόλις μία βδομάδα στο Μπίλι και έχει γίνει ένα με τις γεμάτες λίπος πατατοκροκέτες, σε μοριακό επίπεδο. Και σίγουρα δεν πρόκειται να φύγει σήμερα, ύστερα από τη βραδινή βάρδια, που ίσα που πρόλαβε να σύρει τα πόδια της στη σκάλα, να βάλει καθαρή μπλούζα, να χώσει τις άκρες σε μια φούστα και να την ξανακατέβει. Ακόμα και το παλτό της μυρίζει μπέικον. Σκέτη μεταμεσονύκτια ονείρωξη για χασικλήδες και φορτηγατζήδες, μια μερίδα πανκέικ και λουκάνικο που την πήρε ο αέρας. Τουλάχιστον κατάφερε να αρπάξει έναν μεγάλο καφέ. Πρώτη μέρα των μαθημάτων. Πρώτη μέρα στην και­ νούρια σχολή. Πρώτη μέρα στην καινούρια ειδικότητα. Δεν είναι Γλώσσα (η πρώτη της επιλογή) ούτε Ιστορία (η δεύτερη). Έχει να κάνει με Ψυχολογία (τρίτη επιλογή), στην ουσία όμως είναι όπως καθετί άλλο τα τελευταία τεσ­ σεράμισι χρόνια: άλλο ένα ίσως αυτό, γιατί έχει μαζέψει ό,τι της έχει απομείνει από πιστώσεις και δάνεια, γιατί δεν ξέρει τι θα γίνει αν δεν την περιμένει η μία εξεταστική μετά την άλλη, ώσπου να πεθάνει. Επομένως, Κοινωνιολογία. Το μάθημα τη Δευτέρα το πρωί αρχίζει στις οχτώ και μισή, και έχει ήδη απομνημονεύσει το δρομολόγιο. Ο δρό­ μος για τον σταθμό της λεωφόρου Πάρκσαϊντ, η γραμμή Q προς Κόνι Άιλαντ, μετά η λεωφόρος Η, περπάτημα για δύο τετράγωνα. Βλέπει τα συννεφάκια με τις στάσεις του