Μια τελευταία στάση

C A S E Y M c Q U I S T O N 20 ενός παλιού καθαριστηρίου στη Σαρτρ, ένας αναπτήρας Bic και το αντίστοιχο κερί. Διπλώνει τον σουγιά της, τον αφήνει και τοποθετεί μες στο μυαλό της από πάνω του μια πινακίδα που λέει ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ. Τινάζει το στρώμα αέρος της, όταν ακούει κάποιον να ξεκολλάει την μπροστινή πόρτα από τη σφήνα και μετά ένα τρελό τρεχοβολητό, σαν να πέταξε κάποιος μια πελώ­ ρια μαλλιαρή αράχνη στον διάδρομο. Πέφτει πάνω σε έναν τοίχο, κι ύστερα κάτι που θα μπορούσε να περιγραφτεί μόνο σαν μαύρο μαλλιαρό δαιμονάκι από το Ταξίδι στη Χώ- ρα των Θαυμάτων πετάγεται μες στο δωμάτιο της Όγκαστ. «Νουντλς!» φωνάζει ο Νίκο και εμφανίζεται στην πόρ­ τα. Από το χέρι του κρέμεται ένα λουρί και τα έντονα χα­ ρακτηριστικά του έχουν πάρει μια έκφραση απολογητική. «Νόμιζα πως είπες ότι είναι σαν φάντασμα της νύχτας» λέει η Όγκαστ. Ο Νουντλς μυρίζει τις κάλτσες της, με την ουρά του να κουνιέται τόσο γρήγορα, που ξεχωρίζει μόνο μια θολούρα, ώσπου αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει ένα και­ νούριο πρόσωπο και πέφτει πάνω της. «Είναι» λέει μορφάζοντας ο Νίκο. «Κατά κάποιον τρό­ πο δηλαδή. Μερικές φορές αισθάνομαι άσχημα και τον παίρνω μαζί μου στη δουλειά στο μαγαζί, την ημέρα. Μάλ­ λον δεν αναφέραμε την, εε…» Ο Νουντλς εκείνη τη στιγ­ μή αποφασίζει να βάλει τα μπροστινά πόδια του στους ώμους της Όγκαστ και να προσπαθήσει να χώσει τη γλώσ­ σα του στο στόμα της. «Προσωπικότητά του». Η Μάιλα εμφανίζεται πίσω από τον Νίκο, με ένα σκέιτ­ μπορντ κάτωαπό το χέρι. «Α, γνωρίστηκες με τονΝουντλς!»