Μια τελευταία στάση

C A S E Y M c Q U I S T O N 14 Ψευτοψιθυρίζει στην Όγκαστ: «Νόμιζε πως το παλόμα είναι κάποιου είδους όγκος». Όσο λογομαχούν για τις ικανότητες του Νίκο ως μπάρ­ μαν, η Όγκαστ βουτάει από το μπολ μια τσιχλόφουσκα και τη ρίχνει κάτω, για να δει αν ισχύει η υποψία που έχει για το πάτωμα. Όπως το φαντάστηκε, η τσίχλα κυλάει στην κουζίνα κι από εκεί στο χολ. Καθαρίζει τον λαιμό της. «Και λοιπόν εσείς οι δυο εί­ στε;…» «Μαζί, ναι» λέει ηΜάιλα. «Τέσσερα χρόνια. Ήταν ωραία να έχει ο καθένας το δωμάτιό του, τα οικονομικά μας όμως δεν πάνε και τόσο καλά, κι έτσι θα μετακομίσω στο δικό του». «Και ο τρίτος συγκάτοικος είναι;» «Ο Γουές. Το δικό του δωμάτιο είναι στην άκρη του διαδρόμου» της λέει. «Είναι νυχτερινός τύπος κυρίως». «Δικά του είναι αυτά» λέει ο Νίκο και δείχνει τα σχέδια στα παράθυρα. «Είναι καλλιτέχνης τατουάζ». «Καλά» λέει η Όγκαστ. «Δηλαδή πάει 2.800 δολάρια σύνολο; 700 δολάρια για τον καθένα;» «Ναι». «Και η αγγελία έλεγε κάτι για… φωτιά;» Η Μάιλα σφίγγει με στοργή το φλόγιστρό της. «Ελεγ­ χόμενη φωτιά». «Και σκυλιά;» «Έχει ο Γουές ένα» εξηγεί ο Νίκο. «Ένα μικρό πουντλ, που το λένε Νουντλς». «Νουντλς το πουντλ;»