Μια πινελιά μυστήριο

ΜΑΡΙΑ ΝΟΜΙΚΟΥ 8 | γεμάτα δάκρυα. Δεν προσέχει τίποτα απ’ όλα αυτά, γιατί είναι E-ΞΑΛ-ΛΗ… Είναι πάρα πολύ θυμωμένη, εξοργι- σμένη, έξω φρενών, πυρ και μανία, βγάζει καπνούς από τα αυτιά της, είναι σκέτο μπαρούτι… Πέρασε ήδη μία εβδομάδα από τότε που μετακόμισαν στο παλιό πέτρινο σπίτι, όπου μέχρι και πριν από δύο χρόνια ζούσε ολομόναχος και αποτραβηγμένος από τον κόσμο ο παππούς του μπαμπά της, ο καπετάν Δημήτρης. Τι κι αν είναι μεγάλο, με δύο πατώματα, φωτεινό, γεμάτο πόρτες και παράθυρα, περιτριγυρισμένο από έναν κήπο όλο γεράνια και λεβάντες. Τι κι αν είναι χτισμένο δίπλα στη θάλασσα; Τι κι αν το δωμάτιο που της έδωσαν έχει την ομορφότερη θέα; Τίποτα από αυτά δεν είναι αρκετό για την Αριάδνη. ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ… Χίλιες φορές να είχε μείνει στην Αθήνα, με τις φίλες της, με την αγαπημένη της δασκάλα ζωγραφικής, με τις βόλτες για ψώνια στον πεζόδρομο κάθε Σάββατο με τη μαμά, που πάντοτε κατέληγαν με κουβεντούλα στο πα- γκάκι και με ένα χωνάκι παγωτό στο χέρι, μαστίχα και τριαντάφυλλο για τη μαμά, φράουλα και σοκολάτα για εκείνη…Με τα κυριακάτικα απογεύματα στον κινηματο- γράφο παρέα με τις κολλητές ή στην πλατεία για πατίνια… Γιατί έπρεπε να τα αφήσουν πίσω όλα αυτά; Την Αριάδνη καθόλου δεν την πείραζε που το διαμέ- ρισμα που νοίκιαζαν ήταν μικρό και δεν το πολυέβλεπε ο