Μια πινελιά μυστήριο

1 Τ ο άρωμα της ανθισμένης λεβάντας σκαρφαλώνει από τον κήπο μέχρι το ανοιχτό παράθυρο της Αριάδνης, πατώντας σαν τον κλέφτη στις μύτες των ποδιών του, για να μην ενοχλήσει. Μαζί του ανεβαίνει –το ίδιο διακριτικά– και το τραγούδι του ερωτευμένου γρύλου, που σαν βιρ- τουόζος βιολιστής βάλθηκε να ταιριάξει τις νότες για να γοητεύσει το ταίρι του. Το δροσερό ανοιξιάτικο αεράκι, με ένα απαλό φύσημα, σπρώχνει παραμέσα τους δύο ντροπαλούς επισκέπτες και στέλνει την κουρτίνα να σκου- ντήξει στον ώμο την Αριάδνη, μήπως και καταφέρει να της τραβήξει την προσοχή. Η Αριάδνη είναι στραμμένη προς το παράθυρο, αλλά δε βλέπει το ολοστρόγγυλο φεγγάρι, που καθρεφτίζεται στη θάλασσα με χρώματα που θα μπορούσαν να το έχουν σκάσει από τον πίνακα του Βαν Γκογκ «Έναστρη νύχτα πάνω από τον Ροδανό». Δε βλέπει, γιατί τα μάτια της είναι