Μια νύχτα στο βιβλιοπωλείο

24 Μ Α Ι Ρ Η Κ Ο Ν Τ Ζ Ο Γ Λ Ο Υ «Γιατί; Είδες τον Καββαδία να γράφει για κάποιον φίλο του στα ταξίδια; Μια πόρνη * μόνο γνωστή συνάντησε, και αυτό ήταν όλο! Το ταξίδι είναι ο σκοπός και ο φίλος σου!» Εδώ την πιάνει αδιάβαστη, θα έλειπε στο μάθημα για τον Καββαδία. Του θυμίζει ότι πριν λίγο της είχε μιλήσει για τη μοναξιά που χτυπάει κόκκινο, άρα τη φοβάται. Μήπως και ποιος δεν… Γιατί να μιλάει λοιπόν για μοναχικά ταξίδια; Το βλέμμα του παιδιού γίνεται ονειροπόλο. «Είναι αλήθεια… Κάτι τέτοιες νύχτες που το όνειρό μου να ταξιδέψω φαίνεται ακόμη μακρινό και εγώ νιώθω τόσο μόνος, αν δεν έχω από αυτά…» δείχνει αυτά που αναπαύονται πάνω στους πάγκους και τα ράφια, «… δύσκολα τη βγάζω καθαρή…Και μη μου πεις ότι χρειάζομαι φίλους και κάποιον, κάποια να μ’ αγαπάει» την προλαβαίνει που ετοιμαζόταν να το πει. «Έχω τα όνειρά μου, έχω κι αυτά….» δείχνει πάλι τα ράφια. «Καμία αγάπη δεν θέλω να με κρατήσει εδώ, όχι τώ- ρα πάντως!» Τα μάτια του πετούν σπίθες και τα μαλλιά του φλόγες, γλείφουν τον πολυέλαιο. «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα. Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή… Θα ταξιδεύω και θα γράφω ακουμπισμένος στην κουπαστή. Ονειρεύομαι άλλες θάλασσες, ξένες, άλλους ανθρώπους, άλλες λαλιές και σκέ- ψεις. Κι ας με πλακώσουν, τα κύματα με τους αφρούς τους, ας με βυθίσουν…». ** * Αναφορά στο ποίημα του Νίκου Καββαδία, «Kasbah». ** Από το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη, «Η πόλις».