Μια νύχτα στο βιβλιοπωλείο

21 Μ Ι Α Ν Υ Χ Τ Α Σ Τ Ο Β Ι Β Λ Ι ΟΠ Ω Λ Ε Ι Ο ολόκληρου του θηλυκού κλάδου της ευρύτερης οικογένειάς τους που με καμάρι έφερε τον πεντακάθαρο και καλοσιδερω- μένο τίτλο της «άξιας νοικοκυράς». Ύστερα ένας φίλος του Λεωνίδα, που εκτός των άλλων ιδιοτήτων του ήταν και δάσκαλος καλλιγραφίας –πρώτη φορά άκουγε η κοπέλα ότι υπήρχε και τέτοιος δάσκαλος–, σχεδίασε γράμματα πάνω σε παλαιωμένο πάπυρο και μετά χρειάστηκαν τρία μερόνυχτα για να τα κολλήσουν – τόσο δύσκολο ήταν να τοποθετηθεί ο πάπυρος πάνω στο τζάμι χωρίς να φαίνονται τα σημάδια της κόλλας και χωρίς να αλλοιωθεί το φυτικό χρώ- μα που είχε χρησιμοποιηθεί. Το αποτέλεσμα τους δικαίωσε, άλλα τρία μερόνυχτα τα έπιναν ευτυχείς στην υγεία του μερα- κλή καλλιτέχνη και του μερακλή ιδιοκτήτη και ανάμεσα στις αναθυμιάσεις του αλκοόλ και του καπνού διάβαζαν και ξανα- διάβαζαν ηδονικά την επιγραφή και δάκρυζαν συγκινημένοι. ΟΛεωνίδας κάποια στιγμή της ανακοίνωσε ότι αν κάποιος, κάποτε, τολμούσε να του καταστρέψει τη βιτρίνα, θα τον καρύδωνε με τα χέρια του και μετά θα αυτοκτονούσε. Εξ αυτού, την έπιανε δέος κάθε φορά που –σπάνια βέβαια, και μόνο όταν ήταν εντελώς αναπόφευκτο– έπρεπε να καθαρίσει το κρύσταλλο από τη μέσα μεριά, ισορροπώντας στα ρω ενός έρωτα * και στις αναζητήσεις κάποιου που έψαχνε τον χαμένο του χρόνο ** . Μπορεί να μην τον είχε ικανό να πατήσει ούτε κάμπια κρυμμένη κάτω από τρεις τόνους πευκοβελόνες για- τί θα την εντόπιζε με τις κεραίες της ζωοφιλίας του τεντω- * Αναφορά στην ποιητική συλλογή του Οδυσσέα Ελύτη, Τα Pω του Έρωτα . ** Αναφορά στο μυθιστόρημα του Μαρσέλ Προυστ, Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο .