Μια νύχτα στο βιβλιοπωλείο

20 Μ Α Ι Ρ Η Κ Ο Ν Τ Ζ Ο Γ Λ Ο Υ κυρίως θέμα, δηλαδή στον νεαρό που μέχρι πριν από λίγο την απειλούσε να του δώσει το εμπόρευμα, θα της χρειαστούν λίγα δευτερόλεπτα ακόμη για να τα γυρίσει. Το αφεντικό της, όπως της είπε κάποιος από τους φίλους του, μετά την απόκτηση του ανεμιστήρα μετέτρεψε σιγά σιγά το μαγαζί και το έκανε όπως είναι σήμερα: σαν σκηνικό θεατρικής παράστασης. Αυτή τη σκέψη είχε κάνει και εκείνη μόλις πάτησε το πόδι της εκεί, σίγουρα επηρεασμένη από την τοποθεσία του. Δυο βήματα από το μεγαλύτερο θέατρο της πόλης. Ο Λεωνίδας είχε βάλει ξύλινα στόρια στη βιτρίνα, από αυτά που κανείς δεν κατασκεύαζε πια. Όμως δεν είχε παραιτηθεί, έψαξε και βρήκε τον τέλειο μάστορα –εννοείται, συνταξιούχο–, και εκείνος τα είχε φτιάξει με απίστευτο κέφι, μεράκι και ακρίβεια. Σύντομα τα ξύλινα στοράκια ξεθώριασαν από τον ήλιο, που τα έγλειφε με ικανοποίηση για πολλές ώρες καθημερινά και ο Λεωνίδας ήταν πανευτυχής. Το αποτέλεσμα τον δικαίωνε, έτσι τα είχε ονειρευτεί, λεπτεπίλεπτα και ξε- θωριασμένα, γι’ αυτό και είχε αντισταθεί σθεναρά στην προ- θυμία του κατασκευαστή να τα βερνικώσει και να τα κάνει «ξανά σαν καινούργια». Με το ίδιο σθένος είχε αντισταθεί και στη διάθεση της προηγούμενης υπαλλήλου του να τα ξεσκονίζει τακτικά. Η σκόνη ταίριαζε αφάνταστα με το πε- ριβάλλον που είχε ονειρευτεί. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να παραιτηθεί η υπάλληλος που κάποια μέρα δήλωσε ότι δεν μπορούσε να δουλεύει σ’ εκείνο το «αχούρι». Μια καθωσπρέπει κοπέλα, όπως την είχε φανταστεί, μια κοπέλα που σύντομα θα βολευόταν θαυμάσια στο ρόλο της “δούλας και κυράς” όπως έλεγε η γιαγιά της. Ρόλο με τον οποίο η ίδια ποτέ δεν θεώρησε ότι θα μπορούσε να συμβιβαστεί. Προς αγανάκτηση της μαμάς της αλλά και