Μια νύχτα στο βιβλιοπωλείο

18 Μ Α Ι Ρ Η Κ Ο Ν Τ Ζ Ο Γ Λ Ο Υ κοιμηθεί δυο μερόνυχτα προσπαθώντας να βρει απάντηση στο πώς ήταν τόσο σίγουρος ότι ο ΠΑΟΚ δεν θα έπαιζε ποτέ με μια μικρή ομάδα. Το σκεφτόταν για κάνα δεκάλεπτο και μετά είχε ξημερωθεί προσπαθώντας να απαντήσει στον εαυτό της αν ήταν σίγουρα ερωτευμένη μαζί του. Στρείδι εκείνος, ο εαυτός της, η αφεντιά της δηλαδή, δεν μπόρεσε –ή δεν θέλησε– να δώσει απάντηση. Ύστερα έπιασε το κα- λοκαιράκι και ξεχάστηκε πάλι το θέμα. «Κοίτα, η θεωρία της μη προτίμησης και του όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω δεν μου αρέσει. Και όταν αφορά αυτά…» δείχνει την πραμάτεια πάνω στον πάγκο «και σε άλλα πολλά πράγματα. Στη μουσική, για παράδειγμα. Γίνεται να τρελαί- νεσαι για την… για τη Ριάνα, ας πούμε, αλλά να τη βρίσκεις και με τον Βαμβακάρη;» και βιάστηκε να σιωπήσει, μια φω- νούλα μέσα της αναρωτιόταν αν γίνεται και με τον Άδωνη και με τον Λεωνίδα… Για να είναι δίκαιη και να αυτοστριμωχτεί συμπληρώνει πως το ίδιο ισχύει και με τους ανθρώπους. Ο νεαρός σκέφτεται λίγο. «Σύμφωνοι γι’ αυτά…» και κοιτάει ό,τι βρίσκεται πάνω στον πάγκο. «Συμφωνώ πως πρέπει να είμαστε επιλεκτικοί, άρα να έχουμε διαμορφώσει κριτήρια και γούστο. Όταν μπο- ρείς όμως, όταν δεν έχεις πάθει αυτό που μου συμβαίνει εμέ- να τούτη τη στιγμή. Όταν δεν έχεις στερητικό σύνδρομο, όταν δεν τρέμουν τα χέρια σου, όταν δεν αναβοσβήνει το μυαλό σου, όταν τα μάτια σου δεν βγάζουν σπίθες επειδή θέλουν να χωθούν μέσα τους. Όταν το άσπρο σύννεφο δεν κρύβει το φεγγάρι. Σύμφωνοι και για τα τραγούδια, τη μου-