Μια νύχτα στο βιβλιοπωλείο

16 Μ Α Ι Ρ Η Κ Ο Ν Τ Ζ Ο Γ Λ Ο Υ ποτε επίμονα. Εκείνη όμως δεν είχε αντιδράσει, γιατί, ρε γαμώτο! «Καμία προτίμηση!» την επαναφέρει ο νεαρός. «Απολύτως καμία! Κάτι νύχτες σαν κι αυτήν, που η ομίχλη με τη σιωπή της μπορεί και να με κάνει να τρελαθώ και η μοναξιά χτυ- πάει κόκκινο, δεν έχω προτιμήσεις! Δεν διαλέγω! Παίρνω ό,τι μπορώ να βρω!» Του λέει ότι θα έπρεπε να επιλέγει και κα- ταλήγει βιαστικά στο συμπέρασμα πως το παιδί δεν είναι αποδώ, οι συμπολίτες της όχι μόνο είναι συνηθισμένοι σ’ αυτό το καιρικό φαινόμενο και σπάνια τους δίνει στα νεύρα, αλλά επιπλέον το αγαπούν κιόλας. Απόδειξη ότι για την ομίχλη, που ειδικά τέτοια εποχή τους βυθίζει σε νιρβάνα, έχουν γράψει εκατοντάδες διηγήματα, μυθιστορήματα, ποιή­ ματα και τραγούδια. «Θα έπρεπε να διαλέγεις…» επαναλαμβάνει, προσπαθώ- ντας να κερδίσει χρόνο, στο μεταξύ έχει θυμηθεί το όνειρό της, θα ’ταν γύρω στα δεκατρία, το όνειρο και η κάψα της να γίνει σαν εκείνους τους Aμερικάνους αστυνομικούς στις ται- νίες που παίζονταν στην τηλεόραση, να γινόταν κι αυτή σαν τους αστυνομικούς που παραμύθιαζαν τον εγκληματία και τον έκαναν να παραδώσει τους ομήρους χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Η αγάπη της όμως για τα βιβλία και η –απόλυτη και πι- θανόν άδικη– άποψη του πατέρα της ότι οι αστυνομικοί είναι όλοι ανεξαιρέτως καθάρματα είχαν συντελέσει στην απόφα- σή της να σπουδάσει βιβλιοθηκονομία και πήγε στράφι το όνειρο της αστυνομικίνας. Βιβλιοθηκονόμος λοιπόν και η μάνα της είχε πέσει ξερή όταν της το ανακοίνωσε, δεν μπο-