Μια ιστορία του 20ού αιώνα: Ο αιώνας των μεγάλων αλλαγών

24 συγγραφέας Γουίλιαμ Γκίμπσον: «Το μέλλον είναι ήδη εδώ. Απλώς είναι άνισα κατανεμημένο». Οι ιδέες διαδίδονται με άνισο τρόπο και ταξιδεύουν με απρόβλεπτη ταχύτητα. Ίσως ο Μπουρντέν έβλεπε κά- τι που παρέπεμπε σε μια ιδέα άγνωστη στον Κόνραντ. Με τον ερχο- μό του 20ού αιώνα το σκεπτικό πίσω από τον στόχο του Μπουρντέν άρχισε να αχνοφαίνεται σιγά σιγά. Ο πλανήτης Γη κινούνταν στο διάστημα. Στην επιφάνειά της οι κύ- ριοι κοιτούσαν το ρολόι τους. Ήταν 31 Δεκεμβρίου 1900. Η Γη περιφερόταν γύρω από τον Ήλιο και οι δείκτες κινούνταν κυκλικά στο καντράν των ρολογιών. Όταν και οι δύο δείκτες έφτασαν στο δώδεκα, αυτό σήμαινε ότι η Γη, αφού είχε ταξιδέψει χιλιάδες χιλιόμετρα, είχε έρθει στην απαιτούμενη θέση κατά την ετήσια περιφορά της. Εκείνη τη στιγμή άρχιζε ο 20ός αιώνας. Στην αρχαία Ιστορία υπάρχει η έννοια του ομφαλού . Ομφαλός είναι το κέντρο του κόσμου ή, ακριβέστερα, το θεωρούμενο από πολιτισμική άποψη κέντρο του κόσμου. Στο θρησκευτικό πλαίσιο, ο ομφαλός ήταν επίσης ο σύνδεσμος ανάμεσα στον ουρανό και τη γη. Αποκαλούνταν μερικές φορές axis mundi, παγκόσμιος πυλώνας, και τον αναπαριστούσαν φυσικά ως στύλο ή λίθο. Ο ομφαλός είναι οικουμενικό σύμβολο, κοινό σε όλους σχεδόν τους πολιτισμούς, αλλά τοποθετείται σε διαφορετικό μέρος κάθε φο- ρά. Για τους αρχαίους Ιάπωνες ήταν το όρος Φούτζι. Για την ινδιάνικη φυλή των Σιου ήταν οι Μαύροι Λόφοι. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Δίας έστειλε δύο αετούς να βρουν το κέντρο του κόσμου. Οι δύο αετοί συναντήθηκαν πάνω από τους Δελφούς, που έγιναν έτσι ο ομφαλός για τους Έλληνες. Η Ρώμη ήταν ο ομφαλός για τους Ρω- μαίους, αφού όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν σε αυτή, ενώ αργότερα οι χριστιανικοί χάρτες είχαν ως κέντρο τους τα Ιεροσόλυμα.