Μια ιστορία του 20ού αιώνα: Ο αιώνας των μεγάλων αλλαγών

Σχετικότητα • Διαγράφοντας τον ομφαλό | 23 παράδειγμα, τον Σεπτέμβριο του 1901 ο αναρχικός Λέων Τσόλγκος κατάφερε να δολοφονήσει τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Γουίλιαμ Μακίνλεϊ. Το ερώτημα που παίδευε τον Κόνραντ ήταν το εξής: Αν είσαι αναρχικός και κινείσαι ελεύθερα στο Λονδίνο με μια βόμβα, γιατί να είναι ο στόχος σου το Βασιλικό Αστεροσκοπείο του Γκρίνουιτς; Τι παραπάνω είχε ως στόχος από το Ανάκτορο του Μπάκινχαμ ή το κτίριο των Δύο Βουλών; Και τα δύο αυτά κτίρια ήταν κοντύτερα στην κατοικία του Μπουρντέν, μάλιστα ήταν πιο περίβλεπτα και συμβό- λιζαν την ισχύ του κράτους. Γιατί ο Μπουρντέν δεν επιχείρησε να βάλει τη βόμβα σε αυτά; Έμοιαζε σαν να θεωρούσε πως το Βασιλικό Αστεροσκοπείο είχε κάποια ιδιότητα αρκετά σημαντική ώστε να δι- ακινδυνέψει τη ζωή του προκειμένου να το καταστρέψει. Σε ό,τι αφορά τις πράξεις και τις ιστορίες τις οποίες ενέπνευσε η βομβιστική απόπειρα στο Γκρίνουιτς, ο στόχος ελάχιστη σημασία είχε. Το μυθιστόρημα του Κόνραντ δραματοποίησε το γεγονός και επηρέασε τον αμερικανό τρομοκράτη Τεντ Κατσίνσκι, που είναι πε- ρισσότερο γνωστός ως Unabomber. Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ εμπνεύστη- κε από αυτή την ιστορία την ταινία του Σαμποτάζ (1936), στην οποία τη θέση του τραμ που το σέρνουν άλογα, με το οποίο ο βομβιστής διέσχισε το Λονδίνο, παίρνει ένα σύγχρονο λεωφορείο. Στην ταινία του Χίτσκοκ η βόμβα εκρήγνυται νωρίτερα, ενώ το λεωφορείο είναι στην οδό Στραντ, μια μυθοπλαστική τρομακτική προεικόνιση ενός πραγματικού γεγονότος που θα συνέβαινε εξήντα χρόνια αργότερα, όταν ένας τρομοκράτης του IRA θα γινόταν κομμάτια από μια βόμβα την οποία κουβαλούσε και η οποία εξερράγη μέσα σε ένα λεωφορείο κοντά στην οδό Στραντ. Όμως αν η επιλογή του στόχου της βομβιστικής επίθεσης ήταν ακατανόητη για τον Κόνραντ, αυτό δεν σημαίνει πως ήταν ακατανόη­ τη και για τον Μπουρντέν. Όπως έγραφε ο αμερικανός κυβερνοπάνκ