Μια γυναίκα

A N N I E E R N A U X 18 κρή για τελευταία φορά προτού κλείσουν το φέρε­ τρο. Ο υπάλληλος του γραφείου τελετών που είχα­ με δει στο κατάστημα βγήκε από ένα πλαϊνό δω­ μάτιο και μας ζήτησε ευγενικά να τον ακολουθή­ σουμε. Η μητέρα μου ήταν στο φέρετρο, με το κεφάλι προς τα πίσω, τα χέρια ενωμένα πάνω στον Εσταυρωμένο. Της είχαν βγάλει τη λευκή ταινία και της είχαν φορέσει τη νυχτικιά με το κροσέ τε­ λείωμα. Το σατινένιο σκέπασμα της έφτανε μέχρι το στήθος. Ήταν σε ένα μεγάλο, γυμνό δωμάτιο με μπετονένιους τοίχους. Δεν ξέρω από πού ερχό­ ταν το λιγοστό φως. Ο υπάλληλος είπε πως η επίσκεψη τελείωσε και μας συνόδεψε ξανά στον διάδρομο. Μου φάνηκε πως μας έδειξε τη μητέρα μου μόνο και μόνο για να διαπιστώσουμε ότι το γραφείο τελετών διεκπε­ ραίωσε άψογα την αποστολή του. Διασχίσαμε τις νεόκτιστες συνοικίες μέχρι την εκκλησία, ακριβώς δίπλα στο πολιτιστικό κέντρο. Η νεκροφόρα δεν είχε φτάσει, έτσι περιμέναμε μπροστά από την εκ­ κλησία. Απέναντι, στην πρόσοψη του σουπερμάρ­ κετ, κάποιος είχε γράψει με μαύρη μπογιά «Χρήμα, κατανάλωση, κράτος: οι τρεις πυλώνες του απαρτ­ χάιντ». Ένας ιερέας πλησίασε, ιδιαίτερα προσηνής. Ρώτησε εμένα «Μητέρα σας ήταν;» και τους γιους