Μια για πάντα

ΛΑ ΣΑΓΡΑΔΑ ΦΑΜΙΛΙΑ Τ ίποτα δεν τη χαλαρώνει τόσο όσο ο καθαρισμός του όπλου της. Κάποιος άλλος στη θέση της θα είχε ελέγξει τη θαλάμη, για να σιγουρευτεί ότι είναι άδεια. Εκείνη όχι. Μπορεί να υπο- λογίσει το βάρος του γεμιστήρα που κρατά στο χέρι της με προ- σέγγιση γραμμαρίου. Ξέρει ότι στην κάννη του Μπράουνινγκ Χάι-Πάουερ δεν υπάρχει φυσίγγι, όπως ξέρει ότι τα μάτια της είναι πράσινα. Και ενίοτε μαύρα. Σε τέσσερα δευτερόλεπτα έχει απασφαλίσει τον πίρο, έχει ελευθερώσει το κλείστρο, το έχει βγάλει κι έχει τραβήξει με σί- γουρες κινήσεις το επανατατικό ελατήριο και την κάννη. Βέλγικη αξιοπιστία. Πόσο συχνά είχε αισθανθεί την ανάγκη να εκφράσει την ευ- γνωμοσύνη της. Την πρώτη φορά που σκότωσε ήταν είκοσι δύο, όταν ένας έμπορος ναρκωτικών επιχείρησε να τη δολοφονήσει, αλλά δεν υπολόγισε ότι αυτό είναι ένα παιχνίδι για δύο παίκτες. Έναν χρόνο αργότερα, σε μια παράδοση λύτρων, είχε προε- τοιμαστεί για τη στιγμή που θα άνοιγε η τσάντα με τα αποκόμ- ματα των εφημερίδων, όμως δεν είχε λογαριάσει το κοντόκαννο ρεβόλβερ που είχε ο απαγωγέας του μικρού αγοριού σε θήκη στη γάμπα. Τους επόμενους μήνες κοιμόταν με αναμμένο το φως. Ακολούθησαν κι άλλοι. Θα θυμάται καθέναν από αυτούς για όλη της τη ζωή.