Μια γερμανική συλλογή γραμματοσήμων

17 Οι διηγήσεις μιας συνάντησης Κάποτεημητέραμου ΔήμητραΑγγελίδου μού έδειξε ένα μικρό άλμπουμ με γερμανικά γραμματόσημα. Μου είπε αόρι- στα ότι της τα έδωσε στην Κατοχή στη Θεσσαλονίκη ένας Γερ- μανός στρατιώτης που έμενε στους γείτονες, στης Μανωλού- δη, μία επιταγμένη δίπατη μονοκατοικία. Της είπε να του τα κρατήσει και ότι μετά τον πόλεμο θα γυρίσει να τα πάρει. Έπειτα έφυγε στο ανατολικό μέτωπο. Πολλές δεκαετίες πέρα- σαν και ο Γερμανός δεν γύρισε. Αυτή είναι όλη κι όλη η ιστορία που μου διηγήθηκε η μη- τέρα μου. Παρόλο που κάθε διήγηση ταυτίζεται πρωτευόντως με μία χρονική στιγμή, τη στιγμή ακριβώς που επιτελείται, εμένα μου είναι αδύνατον να θυμηθώ πότε και με ποια ευκαι- ρία μού τη διηγήθηκε. Θυμάμαι μόνο το γεγονός και το περιε- χόμενο της διήγησης. Η δική μου χρονική αβεβαιότητα αντι- κατοπτρίζει πιθανότατα τη δική της, δηλαδή την απουσία από τη μνήμη της κάποιας ακριβούς χρονικής στιγμής, το ξεθώ- ριασμά της. Η διήγηση είχε μόνο ένα χρονικό σημείο, την Κατοχή, η διάρκεια της οποίας όμως ήταν μακρά, ίσως πιο μακρά από τα τρεισήμισι χρόνια που διάρκεσε. Η χρονικότητά της ήταν με-