Μια αγνοούμενη ακόμα

M I A A Γ Ν Ο Ο Υ Μ Ε Ν Η Α Κ Ο Μ Α 35 οποίος μεταφέρθηκε σε μια χωματερή. Ανακαλύφθηκε αργότε- ρα, ήδη δυο μέρες νεκρός. «Έχουν αδειάσει οι κάδοι;» ρωτάει τους αστυνομικούς. «Δεν μπήκε ούτε βγήκε κανείς από την ώρα που βρήκαμε το κλειστό κύκλωμα ασφαλείας» απαντάει ένας απ’ αυτούς, ο Εντ. Είναι νέος, μόλις είκοσι ετών, έχει εμμονή με το γυμναστήριο και πίνει τσάι με σκόνη πρωτεΐνης, κάτι που η Τζούλια βρίσκει απίστευτα αξιαγάπητο. «Ωραία. Έτσι να συνεχιστεί» λέει. «Κανείς δεν μπαίνει ού- τε βγαίνει». «Προφανώς» λέει εκείνος και σφίγγει έναν απ’ τους μυς του προς το μέρος της. «Ούτε να μπλεχτεί κανείς με τους κάδους» συμπληρώνει η Τζούλια. «Ούτε καν για όρθιες κάμψεις». Ο Εντ χαχανίζει. Εκείνη με τα γάντια στα χέρια τραβάει έναν απ’ τους κάδους. Κινείται εύκολα. Του ανοίγει και τα δύο καπάκια και κοιτάζει μέσα. Τίποτα. Ο ένας, ανέγγιχτος, μοιάζει να μη χρησιμοποιεί- ται ποτέ, δεν μυρίζει υγρό καθαρισμού. Ο άλλος περιέχει μόνο ένα κουτάκι από μπίρα, αλλά ο λεκές απέξω είναι πανάρχαιος, μια σκούρα καφετιά βρομιά. Προσθέτει στη νοερή της λίστα το να αναλάβει η Σήμανση τους κάδους. Αυτή της η δεξιότητα είναι πλέον ένα ον ζωντανό που αναπνέει. Ο τρόπος που οι εργασίες σκαρφαλώνουν κι ανακατατάσσονται στη λίστα προτεραιοτήτων της. Ένα μυστι- κιστικό αλλά μεθοδικό κοσκίνισμα, με τα μεγαλύτερα αντικεί- μενα να ανεβαίνουν φυσικά στην επιφάνεια και τους λεπτότε- ρους κόκκους να πέφτουν στον πυθμένα. Η λίστα αναδιοργα- νώνεται στη διάρκεια της νύχτας, στο ντους, όταν θα έπρεπε να ακούει τον σύζυγό της. Τις περισσότερες φορές την πετυχαίνει σωστά. Όχι όμως αρκετά.