Μια αγνοούμενη ακόμα

G I L L I A N M c A L L I S T E R 34 Δεν χρειάζεται να απαντήσει σοβαρά στη ρητορική της ερώτη- ση, κι έτσι δεν το κάνει. Επιστρέφουν με τα πόδια στην αρχή του σοκακιού. Το τηλέφωνο της Τζούλια δονείται από τον ήχο ενός μηνύματος του αδερφού της. Ανοιχτόκαρδος, πάντοτε διασκεδα- στικός, ένα αιώνιο παιδί· η Τζούλια δεν μπορεί να πιστέψει πως είναι δικηγόρος. Εγκατέλειψε το ποινικό δίκαιο για να ασχοληθεί με το αστικό πριν από λίγα χρόνια, ευτυχώς προτού διασταυρωθούν οι δρόμοι τους. «Το πόσο χαρούμενος είμαι δεν περιγράφεται. Βλέπω Πριν χτυπήσει το κουδούνι και γράφω αγωγές» της έστει- λε. Η Τζούλια χαμογελάει και το βάζει στην τσέπη της. Φοράει την προστατευτική στολή των εγκληματολόγων. Όλα μα όλα βάσει κανόνων. Άλλο ένα από τα μάντρα της. Κανένας ένοχος δεν πρόκειται ποτέ να αφεθεί ελεύθερος εξαιτίας κάποιου λάθους απ’ την πλευρά της Τζούλια. Ούτε κάποιος αθώος να καταδικαστεί, επίσης. Μπαίνει στο σοκάκι, σκύβει κάτω από την αστυνομική ταινία και διατρέχει με το γαντοφορεμένο χέρι της τον πίσω τοίχο, πάνω στην ένωση όπου συναντιούνται τα κτίρια. Είναι άψογη. Καμία πιθανή είσοδος. Το χαμηλότερο παράθυρο των διαμερι- σμάτων βρίσκεται τουλάχιστον έξι μέτρα πάνω από το έδαφος. Η Τζούλια κοιτάζει τριγύρω, το μυαλό της ανεβάζει στροφές. Δεν υπάρχει τίποτα εδώ πέρα. Κανένα σημάδι που να υπο- δεικνύει ότι είχε τοποθετηθεί μια σκάλα. Κανένα φρεάτιο. Ού- τε αποχετεύσεις. Τίποτα. Η Ολίβια δεν κουβαλούσε τίποτα μαζί της. Σύμφωνα με τον Τζόναθαν, κανένα όχημα δεν μπήκε ούτε βγήκε από τον χώρο. Τα μόνα αντικείμενα στο σοκάκι είναι δύο μπλε βιομηχανι- κοί κάδοι. Η Τζούλια θυμάται μια υπόθεση που είδε πριν από χρόνια στις ειδήσεις: η αστυνομία της Σκοτίας δεν τους έλεγξε σε μια υπόθεση παρόμοια μ’ αυτή, με ολέθρια αποτελέσματα. Περιείχαν έναν μεθυσμένο νεαρό, χωρίς τις αισθήσεις του, ο