Μια αγνοούμενη ακόμα

G I L L I A N M c A L L I S T E R 30 «Σωστά». Εκείνος ζουμάρει πάνω της. Η φωτογραφία απεικονίζει ένα χαρακτηριστικό λεμονί παλτό διπλωμένο σ’ ένα σκαμπό, έναν ανοιχτό φορητό υπολογιστή στο παράθυρο κι έναν καφέ. Λεζά- ντα: Προσποιούμαι πως είναι καλοκαίρι . «Έχουμε πλάνο από κλειστό κύκλωμα ασφαλείας που δείχνει μια γυναίκα με τέτοιο παλτό» λέει «μόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα από εκείνο το Στάρμπακς». Η Τζούλια καταπίνει ένα συναίσθημα που αρνείται να κα- τονομάσει. Μετά την περασμένη άνοιξη, το κλειστό κύκλωμα ασφαλείας θα της θυμίζει για πάντα τη Ζενεβιέβ. Πιο συγκε- κριμένα, αυτό που έκανε η Ζενεβιέβ. «Τραβήχτηκε έξω από το κομμωτήριο. Κίτρινο παλτό, σωστά; Μια γυναίκα που περπατάει στον δρόμο». Τα πλάνα δεν έχουν καλή ανάλυση και είναι από ψηλά, αλλά είναι έγχρωμα και δείχνουν –τουλάχιστον για την Τζού- λια– ξεκάθαρα την Ολίβια. Τα ίδια χαρακτηριστικά ξανθά μαλλιά, φυσικά ξανθά, χωρίς ρίζες άλλου χρώματος. Το ίδιο παλτό που φαίνεται στη φωτογραφία. Πατάει παύση, κάνει ζουμ. Ήξερε τότε πως αυτές θα ήταν οι τελευταίες της στιγμές στο Πριν; «Σύμφωνοι. Αυτή είναι η Ολίβια» λέει η Τζούλια. «Λοιπόν. Οκτώ και μισή χθες βράδυ. Εντάξει; Εδώ είναι το περίεργο». Ο Τζόναθαν πατάει ξανά το πλήκτρο αναπαραγωγής. Η Ολίβια στρίβει δεξιά από τον κεντρικό δρόμο και ανηφορίζει σ’ ένα σοκάκι. Αφήνει το βίντεο να παίξει για πέντε λεπτά, ο κόσμος πάει κι έρχεται, κάνει τη βραδινή του βόλτα στα μαγα- ζιά, μπαινοβαίνει στα μέσα μεταφοράς, πίνει ποτά. Όπως συ- νηθίζει ο Τζόναθαν, επιτρέπει στα αποδεικτικά στοιχεία να μιλήσουν από μόνα τους. «Ναι;» λέει η Τζούλια.