Μια αγνοούμενη ακόμα

M I A A Γ Ν Ο Ο Υ Μ Ε Ν Η Α Κ Ο Μ Α 27 συγκατοίκων και τα δακτυλικά αποτυπώματα. Πάντοτε, η στρα- τηγική της είναι να αφιερώνει από νωρίς όσο το δυνατόν πε- ρισσότερο χρόνο –και χρήμα– στην υπόθεση αγνοούμενων ατό- μων. Η Τζούλια είναι υπέρμαχος του καλού συντονισμού: αν αντιδράσεις καλά, τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν. Δεν κατα- λαβαίνει καν γιατί κάποιος θα μπορούσε να δουλεύει με άλλο τρόπο. Για την Τζούλια οι πληροφορίες είναι ζωτικής σημασίας, και τις χρειάζεται σε αφθονία. Στο τέλος θα αποκαλύψουν αν η Ολίβια κρύβεται, έχει απαχθεί ή είναι νεκρή: δεν υπάρχει άλλη έκβαση. Η Τζούλια επιστρέφει με ανυπομονησία στο γραφείο της για να ξεκινήσει το δικό της σύνολο εργασιών, ξυπόλητη, όχι απο- λύτως ικανοποιημένη – σκέφτεται με τύψεις τη Ζενεβιέβ και τον Αρτ στο εστιατόριο. Η Ζενεβιέβ δεν είναι παρά λίγα χρόνια νεότερη από την Ολίβια. Άνετα θα μπορούσε να βρίσκεται στη θέση της. Η Τζούλια θέλει η ομάδα να της δίνει αναφορά διά ζώσης, και της αρέσει επίσης να έρχεται σε επαφή με όσα της δείχνουν. Έτσι, έχει πολύ περισσότερη δουλειά απ’ όση θα έπρεπε να έχει μια αρχιεπιθεωρήτρια, μα δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Ένα mail ή μερικά ξερά πλάνα από κάμερες ασφαλείας δεν είναι αρκετά για ν’ αποκτήσει κανείς αίσθηση των πραγμάτων. Ο Τζόναθαν κάθεται στο γραφείο της και κοιτάζει ανήσυχα έξω από τις περσίδες που η Τζούλια πλήρωσε πέρυσι για να τοπο- θετήσει. Γνωρίζει πως αυτή δεν είναι τυπική συμπεριφορά, αλλά οι αρχές δεν τη σταμάτησαν, και τώρα έχει λευκά ξύλινα στόρια που μπορεί να τα κλείνει και ν’ αποκλείει τον κόσμο ή να τ’ ανοίγει διάπλατα και ν’ αφήνει το φως του ήλιου να μπαίνει μέσα. Ολόκληρος ο δεξής τοίχος καλύπτεται από πα-