Μια αγνοούμενη ακόμα

G I L L I A N M c A L L I S T E R 16 Ξεκάθαρο σημάδι εγκληματία. Είναι σχεδόν σίγουρη πως είναι αυτός. Κάτι στο φρύδι του... «Ε, απλώς – ξέρεις. Τα λογοπαίγνια στη μαρκίζα και λοιπά. Χαλαρώστε κάπου, δηλαδή» λέει η Ζενεβιέβ. Παίρνει στα χέρια της τον κατάλογο. Φοράει μια μαύρη μπλούζα που αφήνει ακά- λυπτους τους ώμους της, χωμένη μες στο ψηλόμεσο τζιν της. Και μεγάλους χρυσαφένιους κρίκους. Είναι πανέμορφη, αλλά δεν θα την ένοιαζε ακόμα κι αν δεν ήταν. Έτσι είναι η Ζενεβιέβ: κάνει ό,τι στον διάολο θέλει. Μερικές φορές, η Τζούλια χαίρεται που μεγάλωσε μια γυναίκα τόσο δυναμική. Άλλες φορές, όχι και τόσο. Είναι επτά το απόγευμα και η Τζούλια δεν μπορεί να πιστέψει ότι βρίσκεται εδώ. Ότι δεν προέκυψε τίποτα, ότι τα κατάφερε. «Κάνουν ωραίο κοτόπουλο» λέει μαλακά ο Αρτ, ίσως ελα- φρώς πληγωμένος: η επιλογή του εστιατορίου ήταν δική του. Το τσιζκέικ έχει σχεδόν τελειώσει. Τζον. Η Τζούλια πιστεύει ότι τον λένε Τζον. Τον κοιτάζει ξανά και βγάζει έξω το κινητό της. Τζον δολοφονία Πόρτισχεντ , πληκτρολογεί στην Google. Είναι σίγουρη πως δεν θα έπρεπε να έχει κιόλας βγει απ’ τη φυλακή. Μαχαίρωσε κάποιον στο κέντρο της πόλης, βάναυσο έγκλημα. Καταδικάστηκε σε ισόβια, δεν πάει πολύς καιρός. Με την αναζήτηση στην Google εμφανίζονται πάρα πολλά αποτελέσματα. Σκέφτεται να πληκτρολογήσει κάτι άλλο, μα εκείνη τη στιγμή ακριβώς χτυπάει το κινητό της: είναι από το τμήμα. «Ντετέκτιβ Ντέι» λέει ο υπεύθυνος διαχείρισης περιστατικών στο προσωπικό κινητό της Τζούλια –αυτό που πάντα χρησιμο- ποιεί– και τότε είναι που η καρδιά της αρχίζει το γνωστό της βούλιαγμα. «Υπόθεση αγνοούμενου ατόμου υψηλού κινδύνου, μόλις έφτασε» λέει εκείνος, και η καρδιά της προσγειώνεται στα πόδια της.