Μη μου λες αντίο (Μεταίχμιο Pocket)

[ 11 ] φροντιστήριο για την Έκθεση, αλλά δεν ήταν το ίδιο με το να ξυ- πνάς κάθε πρωί στις εφτά για «καταναγκαστικά έργα»! Πάντως, στην πραγματικότητα το σχολείο τής έλειπε πολύ. Τα παιδιά στην τάξη της ήταν όλα πολύ αγαπημένοι φίλοι και οι σχέσεις με τους καθηγητές ήταν σχέσεις αγάπης και στοργής. Τουλάχιστον, όμως, το καλό ήταν ότι η Χριστίνα κατάφερε να βρει λίγο χρόνο για τον Φίλιππο. ΟΦίλιππος... Θυμήθηκε τότε που τον είχε πρωτογνωρίσει. Ήταν σ’ εκείνη τη χοροεσπερίδα που είχε κάνει η τάξη της, η Β΄ Λυκείου τότε. Τον είχε φέρει εκεί η ξαδέρφη του, η Ράνια η Σεμερτζή, συμ- μαθήτρια και φίλη της. Μόλις τον είδαν, πέσαν όλες ξερές. Η αλή- θεια να λέγεται · ήταν ωραίο παιδί ο Φίλιππος. Ψηλός, ξανθός, γαλα- νομάτης, η καλύτερη απομίμηση του Ρόμπερτ Ρέντφορντ στα νιά- τα του σε ελληνική έκδοση. Επιπροσθέτως, ήταν πρωτοετής φοιτη- τής της Ιατρικής στην Αθήνα, έμενε στην Τσακάλωφ στο Κολωνάκι, ο μπαμπάς του ήταν απ’ τους πιο γνωστούς πλαστικούς χειρουρ- γούς της Ελλάδας και είχε και πολλά λεφτά · ποιος άλλος, δηλαδή, θα εμφανιζόταν σε σχολική χοροεσπερίδα με δική του Πόρσε; Πέ- σανε, το λοιπόν, όλες πάνω του να τον ξεσκίσουν, αυτός, όμως, ξε- χώρισε σε μια γωνιά τη Χριστίνα να κάθεται και κάτι, φαίνεται, του έκανε «κλικ». Στην αρχή εκείνη τον έφτυσε, αφενός γιατί δεν είχε ξανακάνει ποτέ δεσμό στη ζωή της –ας τολμούσε, με τον αυστηρό πατέρα που είχε– κι αφετέρου γιατί, μόλις άκουσε για Κολωνάκια, Ιατρικές και Πόρσε, φοβήθηκε ότι είχε να κάνει με κανέναν μπούλη που ήθελε να περάσει την ώρα του ευχάριστα, γιατί εδώ που τα λέμε κι η Χριστίνα ήταν πολύ ωραίο κορίτσι. Ψηλή, λεπτή, με μα- κριά μαύρα μαλλιά, σαν τη Ναθαναήλ. Εκτός, όμως, του ότι ήταν ωραίο κορίτσι, ήταν μάλλον και ώριμη για την ηλικία της. Από τότε