Μη μου λες αντίο (Μεταίχμιο Pocket)

[ 17 ] εκεί και η κυρα-Λένη με την Ελενίτσα, την εγγονή της. Φαίνονταν ιδιαίτερα απορροφημένοι από τη συζήτηση που είχαν. Η Χριστίνα πετάχτηκε έξω με τέτοιο τρόπο, ώστε όλοι νόμισαν ότι κηρύχτηκε ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος και οι εχθροπραξίες είχαν ήδη αρχί- σει εκεί, στους πρόποδες του Υμηττού. «Μπαμπάκα, βγήκαν... ΒΓΗΚΑΝ !!!» Όλοι πετάχτηκαν πάνω σε χρόνο ρεκόρ και η Χριστίνα συνειδη- τοποίησε ξαφνικά ότι μάλλον για κείνη μιλούσαν τόση ώρα. Μολο- νότι την εκνεύριζε τρομερά να συζητούν γι’ αυτή πίσω απ’ την πλά- τη της, δεν είχε καιρό ούτε και διάθεση για μουρμούρα. Μάλιστα, της ήρθε να γελάσει γιατί και η μάνα της και η θεία Θανασία και η κυρα-Λένη, ακόμα και η Ελενίτσα, άρχισαν να κάνουν τον σταυρό τους και να ψέλνουν όλες μαζί «δόξα τω Θεώ, καλή επιτυχία», σαν μια παράφωνη χορωδία από χοντρά Χερουβείμ. «Επιτέλους, παιδάκι μου» είπε η μάνα της. «Ποιος σου το είπε;» «Τι ποιος μου το είπε, ρε μαμά, με δουλεύεις; Η Ρούλα ήταν στο τηλέφωνο μόλις τώρα και μου το είπε. Έρχεται να με μαζέψει να πάμε να τα δούμε». «Άντε, κυρ Γιάννη, συγχαρητήρια» ευχήθηκε η κυρα-Λένη. «Άντε, να την καμαρώσεις και φοιτήτρια και δικηγορίνα και νυ- φούλα». «Άσ’ το αυτό το τελευταίο, κυρα-Λένη, έχουμε μέλλον γι’ αυτό. Κάτσε πρώτα να πάρουμε τον αποθαρρό μας...» είπε ο πατέρας της Χριστίνας με ένα δυσοίωνο ύφος. «Ωχ, σκουραίνουν τα πράγματα, καλύτερα να πάω να περιμένω μέσα» σκέφτηκε μονομιάς η Χριστίνα. «Λοιπόν, εγώ πάω μέσα. Δεν αντέχω να περιμένω εδώ έξω. Μόλις έρθει η Ρούλα θα μου κορνά- ρει» είπε και μπήκε μέσα προτού ανάψει η συζήτηση.