Η μηχανή του χρόνου

10 ετών, ένα άλλο στα δεκαπέντε, άλλο στα δεκαεπτά, άλλο στα είκοσι τρία, και ούτω καθεξής. Όλα τους είναι προφανώς τομές, θα μπορούσαμε να πούμε, τρισδιάστατες αναπαραστάσεις της τετραδιάστα­ της ύπαρξής του, η οποία είναι κάτι το δεδομένο και αναλλοίωτο. »Οι άνθρωποι των επιστημών» συνέχισε ο Χρο­ νοταξιδιώτης, μετά την απαραίτητη παύση για να αφομοιωθούν τα λόγια του «γνωρίζουν πολύ καλά πως ο Χρόνος είναι απλώς ένα είδος Χώρου. Να ένα άλλο διαδεδομένο επιστημονικό διάγραμμα, μία καταγραφή των καιρικών συνθηκών. Αυτή η γραμμή που ακολουθώ με τον δείκτη αναπαριστά τις αυξομειώσεις του βαρόμετρου. Χτες ανέβηκε μέχρι εδώ, χτες τη νύχτα έπεσε, ύστερα σήμερα το πρωί ανέβηκε ξανά, φτάνοντας σταδιακά ως εδώ πάνω. Σίγουρα ο υδράργυρος δεν διέτρεξε αυτή τη γραμμή σε καμία από τις καθολικά αποδεκτές δια­ στάσεις του Χώρου. Αλλά οπωσδήποτε διέτρεξε μια τέτοια γραμμή, και συνεπώς αυτή η γραμμή πρέπει να συμπεράνουμε πως ήταν κατά μήκος της διάστασης του Χρόνου». «Μα» είπε ο Γιατρός, κοιτάζοντας έντονα τα κάρβουνα στη φωτιά «αν ο Χρόνος είναι απλώς μία τέταρτη διάσταση του Χώρου, γιατί θεωρείται, και