Η μηχανή του χρόνου

5 Κ Ε Φ Α Λ Α Ι Ο 1 O Χρονοταξιδιώτης (καθώς έτσι θα αναφέρο­ μαι σ’ αυτόν χάριν ευκολίας) μας ανέλυε ένα περίπλοκο θέμα. Τα γκρίζα του μάτια γυάλιζαν και πετούσαν σπίθες, ενώ το συνήθως ωχρό του πρό­ σωπο ήταν αναψοκοκκινισμένο και γεμάτο ένταση. Ηφωτιά έκαιγε ζωηρά στο τζάκι και η απαλή λάμ­ ψη των λαμπτήρων πυρακτώσεως μέσα στους αση­ μένιους κρίνους τους αντανακλούνταν στις φυσα­ λίδες που αναδύονταν και έσβηναν στα ποτήρια μας 1 . Οι πολυθρόνες μας, δικού του σχεδιασμού, αγκάλιαζαν και χάιδευαν το σώμα αντί να προσφέ­ ρουν απλώς την αμφίβολη άνεση ενός καθίσματος, 1. Οι πρώτοι λαμπτήρες πυρακτώσεως είχαν κάνει ήδη την εμφάνι­ σή τους την εποχή που γράφτηκε το βιβλίο. Δεν ήταν διαδεδομένοι εμπορικά και το φως που πρόσφεραν δεν συγκρίνεται με των ση­ μερινών, όμως το σπίτι ενός επιστήμονα και εφευρέτη της ανώτε­ ρης τάξης, όπως του ήρωα, είναι φυσικό να τους έχει. (Σ.τ.Μ.)