Η μηχανή του χρόνου

18 εδώ έχει έναν μικρό λευκό μοχλό κι εδώ άλλον έναν». Ο Γιατρός σηκώθηκε από την καρέκλα του και έσκυψε να το κοιτάξει. «Είναι πολύ όμορφα φτιαγ­ μένο» είπε. «Μου πήρε δύο χρόνια να το φτιάξω» αποκρί­ θηκε ο Χρονοταξιδιώτης. Ύστερα, αφότου όλοι μας είχαμε μιμηθεί την πράξη του Γιατρού, συνέ­ χισε: «Τώρα θέλω να καταλάβετε σαφώς πως αυτός ο μοχλός, μόλις πατηθεί, στέλνει τη μηχανή να γλιστρήσει στο μέλλον κι αυτός εδώ αντιστρέφει την κίνηση. Αυτή η σέλα αντιπροσωπεύει το κάθι­ σμα του χρονοταξιδιώτη. Σε λίγο θα πιέσω τον μοχλό και η μηχανή θα ξεκινήσει. Θα χαθεί, θα περάσει στον μέλλοντα Χρόνο και θα εξαφανιστεί. Κοιτάξτε το καλά. Κοιτάξτε και το τραπέζι και βεβαιωθείτε πως δεν υπάρχει κάποιο κόλπο. Δεν θέλω να χαραμίσω αυτό το μοντέλο για να μου πείτε ύστερα πως είμαι τσαρλατάνος». Επικράτησε σιωπή, ίσως για ένα ολόκληρο λε­ πτό. Ο Ψυχολόγος φάνηκε έτοιμος να μου πει κάτι, όμως τελικά άλλαξε γνώμη. Ύστερα ο Χρονοταξιδιώτης άπλωσε το δάχτυ­ λο προς τον μοχλό. «Όχι» είπε ξαφνικά. «Δώσε μου το χέρι σου». Και γυρίζοντας στον Ψυχολόγο,