Η μηχανή του χρόνου

17 γημένο. Κάθισα σε μία χαμηλή πολυθρόνα, αυτή που ήταν κοντύτερα στη φωτιά, και την τράβηξα πιο μπροστά, ώστε να βρεθώ σχεδόν ανάμεσα στον Χρονοταξιδιώτη και το τζάκι. Ο Φίλμπι στάθηκε πίσω του, κοιτώντας πάνω από τον ώμο του. Ο Γιατρός και ο Έπαρχος έβλεπαν το προφίλ του από τα δεξιά, ο Ψυχολόγος από τα αριστερά. Ο Πολύ Νεαρός Άντρας καθόταν πίσω από τον Ψυ­ χολόγο. Ήμασταν όλοι σε εγρήγορση. Υπό αυτές τις συνθήκες, μου φαίνεται απίθανο πώς θα μπο­ ρούσαμε να εξαπατηθούμε από κάποιο κόλπο, όσο έξυπνα σχεδιασμένο και επιδέξια εκτελεσμένο κι αν ήταν. Ο Χρονοταξιδιώτης κοίταξε εμάς κι έπειτα τον μηχανισμό. «Λοιπόν;» είπε ο Ψυχολόγος. «Αυτό το μικρό κατασκεύασμα» άρχισε να λέει ο Χρονοταξιδιώτης, βάζοντας τους αγκώνες πάνω στο τραπέζι και ενώνοντας τα χέρια πάνω από τον μηχανισμό «είναι απλώς ένα μοντέλο. Είναι το σχέδιό μου για μία μηχανή που θα ταξιδεύει στον χρόνο. Θα προσέξατε πως δείχνει εξαιρετι­ κά ασυνήθιστο και πως αυτός εδώ ο βραχίονας έχει μια περίεργη, λαμπυρίζουσα εμφάνιση, σαν να είναι κατά κάποιον τρόπο εξωπραγματικός». Έδειξε το σημείο με το δάχτυλό του. «Επίσης,