Η μητρική γλώσσα

Η ΜΗΤΡΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ [ 13 ] δώσει μια ικανοποιητική εξήγηση. Επικαλέσθηκε το γε­ γονός ότι την ήξερε από παιδί, ότι τη λυπόταν, ότι ήταν εξολοκλήρου εξαρτημένη από αυτόν. – Είχα τη βεβαιότητα ότι δεν θα έφευγε ποτέ, και ξέρεις πόσο δύσκολο μου είναι να ζήσω μόνος μου. Δεν είχε φίλους, δεν της το επέτρεπε ο χαρακτήρας της, δεν ήθε­ λε άλλωστε να έχω ούτε εγώ. Ήταν πεπεισμένη ότι θα γερνούσαμε μαζί. Όταν αγοράσαμε το διαμέρισμα, έβαλε κι άνοιξαν δεύτερη πόρτα στο μπάνιο, για να μπορεί να το καθαρίζει η παραδουλεύτρα χωρίς να περνάει από την κρεβατοκάμαρα: σκεφτόταν ήδη την εποχή που ο ένας από τους δυο μας θα ήταν κατάκοιτος. Έφαγα με τη μητέρα του ένα μεσημέρι, ήταν από τις πιο στενές φίλες της μάνας μου. Μου είπε ότι ο άντρας της, που πέθανε πριν μερικά χρόνια, αντιπαθούσε τόσο τη Νίκη, που γύριζε συστηματικά το κάδρο με τη φωτο­ γραφία της ανάποδα στον τοίχο. Αναρωτήθηκα αν το ήξερε αυτό ο Θοδωρής. – Δυσκολεύομαι να σε καταλάβω, του είπα. Ήταν ήδη καμιά δεκαριά άτομα στο σπίτι. Ήρθαν κι άλλοι την επομένη, που ήταν Πάσχα, τουλάχιστον άλλοι τόσοι. Ήταν κυρίως φοιτητές του Θοδωρή. Του αρέσει να τους μαζεύει, να τρώνε μαζί, να κουβεντιάζουν. Τον ακούνε με σεβασμό, ακόμη κι όταν μιλάει για θέματα άσχε­ τα από την ιστορία της τέχνης που τους διδάσκει. Του