Μήτρα: Εκεί που αρχίζουν όλα

ΜΗΤΡΑ 28 πάγος ανάμεσά μας σπάει. Δεν είμαστε πια δυο ξένες στους επίσημους ρόλους του συνεντευξιαστή και του συνεντευξιαζόμενου, αλλά δύο συ- ναγωνίστριες, συντρόφισσες, στον αέναο, φορτωμένο ενοχές πόλεμο ανάμεσα στις μητρικές υποχρεώσεις και τις επαγγελματικές φιλοδοξίες. «Αφού έχεις κόρες στην εφηβεία» μου λέει η Φράνσις «πες μου αν τα πράγματα χειροτερεύουν». «Όχι, βελτιώνονται. Υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ» την καθη- συχάζω. Μετά την κουβέντα για τους καρπούς της μήτρας μας και τις υπο- χρεώσεις της τεκνοποίησης, προχωράμε στο προκείμενο: την πρωτο- ποριακή μελέτη της μικροχλωρίδας της μήτρας που εκπονεί η Φράνσις, τη σχέση της με την ασθένεια, και τη δυνατότητά της να αλλάξει τις αντιλήψεις μας για τη γυναικολογική υγεία. Η έρευνά της έχει στο επίκεντρο το νοσηρό «ερωτικό τρίγωνο» μεταξύ καρκίνου του ενδομη- τρίου, παχυσαρκίας και μήτρας, αλλά, όπως μου λέει, θα μπορούσε να διευρυνθεί σε πλείστες όσες παθολογικές καταστάσεις και προβλήματα. «Ο καρκίνος του ενδομητρίου είναι καρκίνος του βλεννογόνου υμέ- να που επενδύει τη μήτρα» μου εξηγεί «και προσβάλλει κυρίως μετεμ- μηνοπαυσιακές γυναίκες. Αλλά έχει την ισχυρότερη σχέση, από όλους τους γνωστούς καρκίνους, με την παχυσαρκία – πάνω από το 50% του συνόλου των καρκίνων του ενδομητρίου αποδίδονται στην παχυσαρκία. Ωστόσο δεν αναπτύσσουν καρκίνο του ενδομητρίου όλες οι παχύσαρ- κες γυναίκες. Επομένως, αυτό που προσπαθούμε να ανακαλύψουμε είναι με ποιον τρόπο συντελεί η παχυσαρκία στην ανάπτυξη αυτών των καρκίνων. Έχουν γίνει πολλές έρευνες που δείχνουν την επίδραση των ορμονών, καθώς και της ορμονικής ανισορροπίας που επιφέρει η πα- χυσαρκία, και αυτά διεγείρουν την ανάπτυξη κυττάρων και ενδεχομένως ευνοούν την ανάπτυξη καρκίνου. Αυτό όμως που δεν έχει διερευνηθεί ιδιαίτερα είναι ο ρόλος της μικροχλωρίδας». Εδώ έγκειται η συνεισφορά της Φράνσις και της ομάδας της από τη Σχολή Βιοτεχνολογίας και Βιομοριακών Επιστημών του Πανεπιστη- μίου της Νέας Νότιας Ουαλίας. Έχουν γίνει μελέτες της χλωρίδας της μήτρας σε γυναίκες με καρκίνο και χωρίς καρκίνο, αλλά, όπως μου εξηγεί η Φράνσις «δεν έχουν εστιάσει στους επιμέρους πληθυσμούς γυναικών. Εμείς βρισκόμαστε σε ιδιαίτερα πλεονεκτική θέση γι’ αυτήν