Μητέρες: Μια αντισυμβατική ιστορία

19 1 Η ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΩΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ Ξαναγυρνάω στην αρχή, δεν έχω στην αγκαλιά μου κανένα παιδί, μό- νο μια έρευνα στα σπάργανα. Η μητρότητα για μένα είναι απλώς μια αφηρημένη προοπτική. 1 Το μεγάλο ρολόι έξω από το παράθυρο δείχνει παρά δέκα. Οι φοι- τητές και οι φοιτήτριες τρέχουν να προλάβουν το μάθημά τους – τα πόδια τους ποδοπατούν το διψασμένο γρασίδι χαράζοντας δρόμους. Εγώ συζητάω έντονα με έναν συνάδελφο και στενό μου φίλο για τη ζωή και τη δουλειά μας. Αν κάνω παιδιά, δεν είμαι σίγουρη αν θα κάνω ένα η δύο, του ανακοινώνω, ίσως λίγο πιο πρόσχαρα απ’ ό,τι πρέπει. Έχω μπει σε κάπως επικίνδυνα μονοπάτια. Ξέρουμε και οι δύο –ή, τουλάχιστον, νομίζω ότι ξέρουμε και οι δύο– ότι, σύμφωνα με έρευνες, οι άντρες με σύντροφο και παιδιά, όπως εκείνος, προοδεύουν στον χώρο της δουλειάς μας. Οι γυναίκες με παιδιά, από την άλλη, όχι και τόσο. Ο ρυθμός της επιτυχίας τους επιβραδύνεται, φέρνοντάς τες σε υποδεέστερη θέση σε σχέση με τους άτεκνους άντρες και γυναίκες. Ο φίλος μου απαντά σαστισμένος και ελαφρώς εκνευρισμένος: πρώ- τα πρέπει να κάνεις το ένα . Πώς αποφάσιζαν παλιά οι άνθρωποι πόσα παιδιά θα κάνουν και τι υποθέσεις έκαναν σε σχέση με το μέγεθος της οικογένειάς τους; Τι μπορεί να είχε δει το κάθε άτομο, στον καιρό του και στον τόπο του, σε σχέση με τη μητρότητα και να νούμερά της; Οι φυλές Μαϊάμι και Ποταουατόμι που διέσχισαν κάποτε το λο-