Μην ξενυχτήσεις

11 «Ναι. Το ρεκόρ ταχύτερης πτώσης από σκάλα» αποκρί- θηκε. «Χαίρομαι που το αντιμετωπίζεις με χιούμορ» είπα. «Κι εγώ». Ο Νέιτ είναι όμορφο αγόρι. Είναι ψηλός και αδύνατος. Με ίσια μαύρα μαλλιά, που τα μαζεύει διαρκώς από το μέτωπο, στρογγυλά σκούρα καστανά μάτια και ένα χαλαρό χαμόγελο, που συνοδεύεται από ένα λακκάκι στο δεξί του μάγουλο. «Είσαι η Λίζα, έτσι δεν είναι;» Με παρατήρησε. «Μου ’χει μιλήσει για εσένα η Σαραλίν. Δε με προειδοποίησε ότι είσαι επικίνδυνη». Τον λοξοκοίταξα. «Ναι, είμαι πολύ επικίνδυνη». Νό- μιζα πως έτσι τον φλέρταρα. Τον είχα βοηθήσει να σηκω- θεί. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα πως εξακολου- θούσα να τον κρατάω από το μπράτσο. «Από πού ξέρεις τη Σαραλίν;» Σκούπισε κι άλλο αίμα από το μέτωπο με το μανίκι από το μαύρο μπλουζάκι του. «Μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά. Στο ίδιο τετράγωνο». «Είσαι τελειόφοιτος, σωστά;» είπα. Το κινητό στην κω- λότσεπή μου ήχησε. Μήνυμα. Το αγνόησα. Με κοίταξε με μισόκλειστα μάτια. «Πού το ξέρεις;» Ανασήκωσα τους ώμους. «Μάλλον το ανέφερε η Σα- ραλίν». Η Σαραλίν κι εγώ είμαστε στην προτελευταία χρονιά. Δε μ’ αρέσει να το λέω έτσι, όμως για κάποιον λόγο το προτιμώ, παρά να λέω ότι είμαστε στη Β΄ λυκείου. «Πρέ-