Μην ξενυχτήσεις

9 1 Με λένε Λίζα Μπρουκς και είμαι μια διαταραγμένη ψυχο- παθής. Δεν ήμουν πάντοτε τρελή. Πριν από το δυστύχημα είχα την αίσθηση πως τα πήγαινα μια χαρά. Η οικογένειά μου εγκαταστάθηκε στο Σέιντισαϊντ τον Φεβρουάριο. Χρειάστηκα κάποιο διάστημα μέχρι να προ- σαρμοστώ στο καινούριο σπίτι, στην καινούρια πόλη και στο καινούριο λύκειο. Γεγονός φυσιολογικό, έτσι δεν είναι; Πέρασα μια δύσκολη φάση. Αρχικά ένιωθα μοναξιά. Μου έλειπαν οι φίλοι μου από το Σέικερ Χάιτς. Το Λύκειο Σέιντισαϊντ ήταν τεράστιο και περίπλοκο και σχεδόν όλες οι νέες μου γνωριμίες πήγαιναν εκεί μια ζωή και είχαν ήδη τις παρέες τους. Διέσχιζα τους ατελείωτους διαδρόμους για να πάω στο μάθημα και οι πάντες γελούσαν και κουβέντιαζαν και κά- ποιες φορές αισθανόμουν σαν να μην υπήρχα. Είμαι λιγά- κι ντροπαλή και δε μου είναι εύκολο να πλησιάσω κάποιον και να πιάσω κουβέντα. Τις πρώτες εβδομάδες λοιπόν ένιωθα μάλλον αόρατη. Όμως κατά τον Απρίλιο είχα αρχίσει να νιώθω πιο άνετα. Είχα αρχίσει να αποκτώ φίλες. Με τη Σαραλίν Ο’Μπράιαν