Μην πεις λέξη: Βία και προδοσία στη Βόρεια Ιρλανδία - Η κρυφή ιστορία του IRA

ΚΆΤΙ ΑΠΛΌ, ΑΓΝΌ, ΑΤΌΦΙΟ 49 Εξαγριωμένοι από αυτή την επιθετικότητα, 187 αστυνομία και στρατός ανταπέδιδαν τα πυρά με τον δικό τους βαρύτερο οπλισμό, και στις γειτονιές αντηχούσαν οι καραμπίνες Μ1 και το ξερό κροτάλισμα των αυτόματων οπλοπολυβόλων Στέρλινγκ. Θεωρώντας πως αυτό θα δυ­ σκόλευε τους ελεύθερους σκοπευτές, οι B-Specials χρησιμοποιούσαν τα περίστροφά τους για να ρίχνουν στις λάμπες των δρόμων, βυθίζοντας έτσι όλη την πόλη στο σκοτάδι. 188 Τα βρετανικά στρατεύματα περιπο­ λούσαν στους άδειους δρόμους με τα βάρους μισού τόνου Λαντ Ρόβερ με τα φώτα σβηστά, 189 ώστε να μη δίνουν στόχο. Παρ’ όλο το χάος, 190 ο αριθμός των ανθρώπων που πέθαναν κατά τη διάρκεια των Ταραχών παρέμεινε αρχικά χαμηλός: το 1969 σκοτώθηκαν μόνο 19 άτομα, και το 1970 άλλα 29. Όμως το 1971 η βία εξαπλώθηκε και κόστισε τη ζωή διακοσίων ανθρώπων. Το 1972, το σύνολο έφτασε σχεδόν τους πε­ ντακόσιους. Καθώς ο πληθυσμός του ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου καθολικός, το Ντίβις αποτέλεσε προπύργιο της ένοπλης αντίστασης. 191 Με το που μετακόμισαν στο συγκρότημα οι Μακόνβιλ, γνωρίστηκαν με αυτό που οι ντόπιοι ένοικοι αποκαλούσαν «την αλυσίδα». 192 Όταν η αστυνομία ή ο στρατός έκαναν την εμφάνισή τους στην πόρτα ενός διαμερίσματος για να ψάξουν για όπλα, κάποιος θα μισοκρεμόταν από το πίσω παρά­ θυρο του σπιτιού και θα πάσαρε το όπλο στον γείτονά του, που μισο­ κρεμόταν κι αυτός από το δικό του. Αυτός θα το έδινε με τη σειρά του στον διπλανό του, και ούτω καθεξής, μέχρι που το όπλο έφτανε στην άλλη άκρη του κτιρίου. Στο Ντίβις σκοτώθηκε και το πρώτο παιδί που έπεσε θύμα των Ταραχών. Αυτό συνέβη πριν μετακομίσουν εκεί οι Μακόνβιλ. Μια νύχτα του Αυγούστου του 1969, δύο αστυνομικοί λαβώθηκαν από πυ­ ρά ελεύθερων σκοπευτών κοντά στο συγκρότημα. Η αστυνομία, ως συνήθως, πανικοβλήθηκε και, καθώς δεν είχε εμπειρία στη χρήση όπλων σε τέτοιες συνθήκες, άρχισε να λούζει ολόκληρο το Ντίβις με σφαίρες μέσα από ένα τεθωρακισμένο όχημά της. Ξαφνικά, σε μια παύση ανάμεσα στους πυροβολισμούς, ακούστηκε μια φωνή από το κτίριο: «Χτυπήθηκε ένα παιδί!». 193 Ένα εννιάχρονο αγόρι, 194 ο Πάτρικ Ρούνεϊ, είχε καταφύγει με την