Μην πεις λέξη: Βία και προδοσία στη Βόρεια Ιρλανδία - Η κρυφή ιστορία του IRA

MHN ΠΕΙΣ ΛΕΞΗ 44 δρόμους στις καθολικές γειτονιές, σπάζοντας τα παράθυρα και πετώντας βόμβες μέσα στα σπίτια. Εκατοντάδες κτίσματα παραβιάστηκαν και κα­ ταστράφηκαν, και οι ιδιοκτήτες τους βρέθηκαν στον δρόμο. Καθώς οι ταραχές εξαπλώνονταν, 153 οι οικογένειες σε ολόκληρο το Μπέλφαστ κάρφωναν σανίδες για να προστατεύσουν τις πόρτες και τα παράθυρα των σπιτιών τους σαν να προετοιμάζονταν για το πέρασμα ενός τυφώνα. Μετακινούσαν τα παλιά τους έπιπλα όσο πιο μακριά γινόταν από τις εισόδους ώστε να μην εξαπλωθεί η φωτιά, σε περίπτωση που κάποιο εμπρηστικό υλικό πεταγόταν από τα παράθυρα μέσα στο σπίτι. Ύστερα, μαζεύονταν στις κουζίνες τους στο πίσω μέρος των σπιτιών, με τους παππούδες να κραδαίνουν σφιχτά 154 τα ροζάριά τους, και περίμεναν να καταλαγιάσει το χάος. Σχεδόν δύο χιλιάδες οικογένειες, 155 καθολικές στη συντριπτική πλειοψηφία, εγκατέλειψαν τα σπίτια τους στο Μπέλφαστ εκείνο το κα­ λοκαίρι. Το Μπέλφαστ είχε τότε γύρω στις 350.000 κατοίκους. 156 Κατά τα επόμενα χρόνια, το 10% του πληθυσμού 157 θα μετακόμιζε. Μερικές φορές, συμμορίες ακόμα και εκατό ατόμων περικύκλωναν κάποιο συ­ γκεκριμένο σπίτι 158 και ανάγκαζαν τους ενοίκους του να φύγουν. Σε άλλες περιπτώσεις, ερχόταν ένα σημείωμα στο κουτί του ταχυδρομείου, το οποίο ενημέρωνε τους ιδιοκτήτες πως είχαν προθεσμία μία ώρα για να φύγουν. 159 Οι άνθρωποι χώνονταν σε αυτοκίνητα που θα τους μετέ­ φεραν σε κάποια πιο ασφαλή περιοχή στην πόλη: δεν ήταν σπάνιο να δει κανείς μέχρι και οκτώ άτομα 160 φορτωμένα σε ένα σεντάν. Τελικά, χιλιάδες καθολικοί έστηναν ουρά στον σταθμό των τρένων – πρόσφυγες, που περίμεναν να φτάσει το τρένο που θα τους μετέφερε νότια, 161 στη Δημοκρατία. Δεν πέρασε πολύς καιρός μέχρι να εμφανιστεί ένας τέτοιος όχλος και στο σπιτικό των Μακόνβιλ. Μια συμμορία από ντόπιους επισκέ­ φθηκε τον Άρθουρ και του είπε πως έπρεπε να φύγουν. Όταν έπεσε η νύχτα, απέδρασε από το σπίτι του και βρήκε καταφύγιο σε αυτό της μητέρας του. 162 Στην αρχή, η Τζιν και τα παιδιά παρέμειναν σπίτι, ελ­ πίζοντας πως οι εντάσεις θα καταλάγιαζαν. Τελικά, όμως, αναγκάστηκαν κι αυτοί να φύγουν, 163 φορτώνοντας όσα από τα υπάρχοντά τους χω­ ρούσαν σε ένα ταξί.