Μην πεις λέξη: Βία και προδοσία στη Βόρεια Ιρλανδία - Η κρυφή ιστορία του IRA

MHN ΠΕΙΣ ΛΕΞΗ 42 μια μικρή επιχείρηση επισκευής κτιρίων. Δυσκολευόταν όμως να βρει πελάτες. Βρήκε μια άλλη δουλειά στα μηχανικά έργα της Σιρόκο, την οποία τελικά έχασε όταν οι ιδιοκτήτες της ανακάλυψαν πως ήταν καθο­ λικός. Δούλεψε για ένα διάστημα σε ένα μαγαζί που κατασκεύαζε σχοι­ νιά. 144 Αργότερα, τα παιδιά του θα αναπολούσαν την περίοδο εκείνη –στην οποία ανήκει και η φωτογραφία– ως μία από τις πιο ευτυχισμένες. Φυσικά, υπήρχαν στερήσεις, αλλά όχι κάτι πιο σοβαρό για μια παιδική ηλικία της εργατικής τάξης στο μεταπολεμικό Μπέλφαστ. Οι γονείς τους ήταν ζωντανοί. Η παρουσία τους φαινόταν εξασφαλισμένη. Η ζωή τους ήταν πλήρης. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60, όμως, η καχυποψία μεταξύ καθολικών και προτεσταντών είχε αρχίσει να αυξάνεται. Όταν τα μέλη της τοπικής Πορτοκαλί Τάξης διεξήγαν τις ετήσιες καλοκαιρινές πο­ ρείες τους, έκαναν ό,τι μπορούσαν ώστε αυτές να ξεκινούν ακριβώς μπροστά 145 στην είσοδο του σπιτιού των Μακόνβιλ. Από χρόνια, ο Ίαν Πέισλι παρακινούσε το προτεσταντικό ποίμνιό του να αναζητεί και να εξοστρακίζει τους καθολικούς που ζούσαν ανάμεσά του. «Εσείς, οι κά­ τοικοι της οδού Σάνκιλ, 146 τι πρόβλημα έχετε» συνήθιζε να ωρύεται. «Νούμερο 425 στην οδό Σάνκιλ – ξέρετε ποιος ζει εκεί; Παπιστές, να ποιοι ζουν εκεί!» Ήταν καρμπόν η στρατηγική των φυλετικών εκκαθα­ ρίσεων: ο Πέισλι θα ανέφερε μια σειρά διευθύνσεων – οδός Άντεν 56, οδός Κραϊμία 38, ή τους ιδιοκτήτες του τοπικού παγωτατζίδικου. Ήταν όλοι τους «παπιστές», πράκτορες της Ρώμης, και όλοι τους έπρεπε να εκδιωχθούν. Το σπίτι στην οδό Αβόνιελ δεν διέθετε τηλεόραση, 147 αλ­ λά καθώς ξεκινούσε το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα και η Βόρεια Ιρλανδία βυθιζόταν στις ταραχές, η Τζιν και ο Άρθουρ θα παρακολου­ θούσαν τις εξελίξεις στο σπίτι κάποιου γείτονα και οι ανησυχίες τους διαρκώς θα μεγάλωναν. ΟΜάικλ Μακόνβιλ ήταν οκτώ ετών όταν, το 1969, άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου. Κάθε καλοκαίρι στο Ντέρι, μια οργάνωση ενωτικών γνωστή ως «οι Παραγιοί» διοργάνωνε μια πορεία στη μνήμη των νεαρών προ­ τεσταντών που είχαν υπερασπιστεί την πόλη ενάντια στις δυνάμεις κα­ θολικών του βασιλιά Ιακώβου το 1688. Συνήθως, οι διαδηλωτές ολο­ κλήρωναν τους εορτασμούς παίρνοντας θέσεις στα τείχη της πόλης και