Μην πεις λέξη: Βία και προδοσία στη Βόρεια Ιρλανδία - Η κρυφή ιστορία του IRA

ΚΆΤΙ ΑΠΛΌ, ΑΓΝΌ, ΑΤΌΦΙΟ 41 από την Τζιν και πανύψηλος. Μπροστά στο 1,50 της Τζιν, αυτός φάντα­ ζε σαν γίγαντας. 135 Προερχόταν από μια μακρά προγονική γραμμή στρα­ τιωτικών, και της έλεγε ιστορίες από τότε που είχε πάει να πολεμήσει τους Ιάπωνες 136 στην Μπούρμα κατά τη διάρκεια του πολέμου. Όταν η Τζιν και ο Άρθουρ ερωτεύτηκαν, το γεγονός πως βρίσκονταν στις αντίθετες πλευρές του θρησκευτικού διαχωρισμού δεν πέρασε απα­ ρατήρητο από τις οικογένειές τους. Οι θρησκευτικές εντάσεις ήταν λιγό­ τερο αισθητές στα 1950 απ’ όσο ήταν στο παρελθόν ή θα γίνονταν σύ­ ντομα, αλλά έστω κι έτσι οι «ανάμεικτες» σχέσεις ήταν σπάνιες. 137 Αυτό συνέβαινε όχι μόνο για λόγους θρησκευτικής ομοψυχίας, αλλά και επει­ δή προτεστάντες και καθολικοί έτειναν να ζουν σε ξεκάθαρα προδιαγε­ γραμμένους κόσμους: 138 έμεναν σε διαφορετικές γειτονιές, πήγαιναν σε διαφορετικά σχολεία, εργάζονταν σε διαφορετικές δουλειές, σύχναζαν σε διαφορετικές παμπ. Με το να μπει στο σπίτι της μητέρας του Άρθουρ ως υπηρέτρια, η Τζιν είχε υπερβεί πολλές από αυτές τις διαχωριστικές γραμμές. 139 Όταν τα έφτιαξε με τον Άρθουρ, η μητέρα του δεν πολυχάρη­ κε. (Το ίδιο μάλλον ίσχυε και για τη μητέρα της Τζιν, αλλά αυτή αποδέ­ χθηκε τον γάμο τους, αν και ένας από τους θείους της Τζιν, μέλος της Πορτοκαλί Τάξης, 140 της έριξε ένα χέρι ξύλο για το παράπτωμα.) Το νεαρό ζευγάρι «κλέφτηκε» και κατέφυγε στην Αγγλία 141 το 1952, και ζούσαν στα στρατόπεδα όπου ήταν διορισμένος ο Άρθουρ, αλλά το 1957 επέστρεψαν στο Μπέλφαστ και συγκατοίκησαν με τη μητέρα τής Τζιν. Το πρώτο παιδί της Τζιν, η Αν, υπέφερε από μια σπάνια γενετική ασθένεια που την ανάγκασε να περάσει μεγάλο μέρος της ζωής της στο νοσοκομείο. Μετά την Αν, ακολούθησαν ο Ρόμπερτ, ο Άρθουρ (γνωστός ως Άρτσι), η Χέλεν, η Άγκνες, ο Μάικλ (που όλοι τον φώναζαν Μάικι), ο Τόμας (που όλοι τον φώναζαν Τάκερ), η Σούζαν, και τελευταίοι οι δίδυμοι, ο Μπίλι και ο Τζιμ. Αν συμπεριλάβουμε την Τζιν, τη μητέρα της, τον άνδρα της και τα παιδιά της, στο μικρό σπίτι της οδού Αβόνιελ ζούσαν παστωμένοι έως και δώδεκα άνθρωποι. 142 Στο ισόγειο βρισκό­ ταν ένα μικρό χολ και μια κουζίνα στο πίσω μέρος, με μια τουαλέτα σε εξωτερικό χώρο, ανοιχτή φωτιά για το μαγείρεμα και έναν νεροχύτη που διέθετε μόνο κρύο νερό. Το 1964, ο Άρθουρ συνταξιοδοτήθηκε 143 από τον στρατό και άνοιξε