Μην πεις λέξη: Βία και προδοσία στη Βόρεια Ιρλανδία - Η κρυφή ιστορία του IRA

MHN ΠΕΙΣ ΛΕΞΗ 38 γέφυρα 120 και έπεφταν και αυτοί μέσα στο ποτάμι. Καθώς η Ντολόρς πάλευε με τα κύματα, το βλέμμα της διασταυρώθηκε με αυτό ενός άνδρα με ρόπαλο, μια εικόνα που δεν θα ξεχνούσε για το υπόλοιπο της ζωής της, λόγω του τυφλού μίσους 121 που διέκρινε σε αυτόν. Δεν διέκρινε ούτε ίχνος ανθρωπιάς σ’ εκείνο το βλέμμα. 122 Τελικά, ένας αστυνομικός της RUC μπήκε στο ποτάμι για να σταμα­ τήσει τη συμπλοκή. Η Ντολόρς γραπώθηκε από το παλτό του και κρα­ τήθηκε αποκεί. 123 Καθώς όμως ο αστυνομικός αυτός την έβγαζε ασφαλή στην όχθη, συνειδητοποίησε κάτι φρικτό. Ενώ υπήρχαν δεκάδες αστυ­ νομικοί της RUC εκεί, οι περισσότεροι δεν είχαν καν προσπαθήσει να επέμβουν. Αργότερα, κυκλοφόρησε η φήμη πως οι επιτιθέμενοι φορού­ σαν λευκά περιβραχιόνια ώστε οι φίλοι τους στην αστυνομία να μπορούν να τους διακρίνουν 124 από τους διαδηλωτές. Μάλιστα, πολλοί από τους άνδρες του ΤαγματάρχηΜπάντινγκ, οι ίδιοι που είχαν επιτεθεί και είχαν ξυλοφορτώσει τους διαδηλωτές, ήταν στελέχη του βοηθητικού σκέλους της αστυνομίας, των B-Specials. 125 Αργότερα, στον δρόμο για το νοσοκομείο του Αλτναγκέλβιν 126 στο Ντέρι, η Ντολόρς θα έβαζε τα κλάματα, κυριευμένη από ένα παράδοξο μείγμα ανακούφισης, δυσφορίας και απογοήτευσης. Όταν αυτή και η Μάριαν επέστρεψαν στο μικρό σπίτι στο Σλιβγκάλιον Ντράιβ μελανια­ σμένες και καταπονημένες, η Κρίσι Πράις έκατσε να ακούσει για το μαρτύριο που είχαν περάσει οι κόρες της. Και όταν τελείωσαν, είχε μόνο μία ερώτηση να κάνει: «Γιατί δεν πολεμήσατε;». 127