Μην πεις λέξη: Βία και προδοσία στη Βόρεια Ιρλανδία - Η κρυφή ιστορία του IRA

MHN ΠΕΙΣ ΛΕΞΗ 32 κής προπαγάνδας με μια ντουντούκα. «Ο πατέρας μου είναι εκεί κάτω 82 και γελοιοποιείται» μουρμούριζε με ντροπή ο Ρόνι στους φίλους του. Όμως αυτή η οιδιπόδεια δυναμική 83 έμοιαζε να εντείνει την αποφασι­ στικότητα τόσο του πατέρα όσο και του γιου. Όπως και οι αδερφές Πράις, ο Ρόνι Μπάντινγκ συμμετείχε κι αυτός στη «Λαϊκή Δημοκρατία». Σε μια συνάντησή της ισχυρίστηκε πως θα ήταν καλύτερο να μην πραγματοποιήσουν την πορεία προς το Ντέρι, γιατί πίστευε πως υπήρχαν πιθανότητες να συμβεί «κάτι κακό». 84 Η αστυνομία είχε αντιδράσει βίαια σε αρκετές προηγούμενες διαδηλώσεις. Η Βόρεια Ιρλανδία δεν φημιζόταν ως προπύργιο της ελευθερίας του λόγου. Λόγω του φόβου της εξέγερσης των καθολικών, είχε δημιουρ­ γηθεί από την εποχή ακόμα της διχοτόμησης ένας δρακόντειος νόμος, ο Νόμος των Ειδικών Εξουσιών, που ουσιαστικά εγκαθιστούσε μια μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης: 85 η κυβέρνηση μπορούσε να απα­ γορεύσει τις διαδηλώσεις και ορισμένους τύπους λόγου, να ψάξει και να συλλάβει άτομα χωρίς ένταλμα, και να τα φυλακίσει επ’ αόριστον χωρίς δίκη. Η Βασιλική Αστυνομία του Άλστερ ήταν στη συντριπτική πλειοψηφία της προτεσταντική, και διέθετε ένα παρακλάδι μερικής απα­ σχόλησης, τους λεγόμενους B-Specials, που αποτελούνταν από οπλι­ σμένους και συχνά ακραιφνώς αντικαθολικούς ενωτικούς. Ένα μέλος του παρακλαδιού αυτού, για να περιγράψει πώς στρατολογούνταν οι B-Specials, είπε: «Χρειάζομαι άνδρες, και όσο νεότεροι και αγριότεροι είναι αυτοί, τόσο το καλύτερο». 86 Καθώς η διαδήλωση προχωρούσε μέσα στην εξοχή, συνέχιζε να περνάει μέσα από χωριά προτεσταντών που αποτελούσαν προπύργια των ενωτικών. Κάθε φορά που συνέβαινε αυτό, εμφανιζόταν μια συμ­ μορία ντόπιων, που ήταν οπλισμένοι με ματσούκια και προσπαθούσαν να εμποδίσουν το πέρασμα των φοιτητών, και η αλυσίδα αστυνομικών 87 που συνόδευε την πορεία θα την ανάγκαζε να λοξοδρομήσει και να περάσει έξω από το εκάστοτε χωριό. Μερικοί από τους άνδρες του Ταγματάρχη Μπάντινγκ περπατούσαν δίπλα στον κορμό της διαδήλω­ σης και προκαλούσαν τα μέλη της. Ένας από αυτούς κουβαλούσε κι ένα τύμπανο Lambeg 88 –γνωστό κι ως «το μεγάλο χαστούκι»– και ο απειλη­ τικός χτύπος του αντιλαλούσε μέσα από τους πράσινους λόφους και τα