Μην πεις λέξη: Βία και προδοσία στη Βόρεια Ιρλανδία - Η κρυφή ιστορία του IRA

ΚΆΤΙ ΑΠΛΌ, ΑΓΝΌ, ΑΤΌΦΙΟ 31 λόγω του ρυθμού γεννήσεων των ρωμαιοκαθολικών» 76 είπε εκείνη τη χρονιά ο Τέρενς Ο’Νιλ, πρωθυπουργός της αποκεντρωμένης βρετανικής κυβέρνησης στη Βόρεια Ιρλανδία. Επίσης, δεν έμοιαζε πολύ πιθανό πως, στην περίπτωση που οι προτεστάντες όντως ξεπερνιούνταν αριθ­ μητικά με αυτό τον τρόπο, το Λονδίνο θα επιχειρούσε να τους βοηθήσει. Πολλοί κάτοικοι του κύριου βρετανικού νησιού έμοιαζαν να μην έχουν γνώση γύρω από την ανήσυχη ιρλανδική επαρχία στα ανοιχτά της Σκο­ τίας· άλλοι δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα αν αποσύρονταν οι βρετα­ νικές δυνάμεις από τη Βόρεια Ιρλανδία. Εξάλλου, η Βρετανία έχανε αποικίες για αρκετές δεκαετίες. Όπως το έθεσε ένας άγγλος δημοσιο­ γράφος 77 της εποχής, οι ενωτικοί 78 στη Βόρεια Ιρλανδία ήταν «ένας πληθυσμός πιο βρετανικός και από τους Βρετανούς, για τους οποίους οι Βρετανοί δεν νοιάζονται ούτε τόσο δα». Για τους φιλοβασιλικούς –όπως αποκαλούνταν οι πιο ένθερμοι ενωτικοί– αυτό δημιούργησε την τάση, ανάμεσά τους, να βλέπουν τους εαυτούς τους ως τους απώτερους υπε­ ρασπιστές μιας εθνικής ταυτότητας που διέτρεχε τον κίνδυνο να αφα­ νιστεί. Όπως το έθεσε ο Ράντγιαρντ Κίπλινγκ στο ποίημά του «Ulster» του 1912: «Ξέρουμε, στο κάτω κάτω της γραφής, / Θα χαθούμε αν πα­ ραδοθούμε». 79 Όμως ο Tαγματάρχης Μπάντινγκ διέθετε και έναν πιο προσωπικό λόγο που αισθανόταν να απειλείται από τη διαδήλωση αυτή. Ανάμεσα στους ατημέλητους 80 διαδηλωτές, με τα χίπικα τραγούδια τους και τα ενάρετα πανό τους, βρισκόταν και ο ίδιος του ο γιος. Φοιτητής στο Πα­ νεπιστήμιο Κουίνς 81 και με τεράστιες φαβορίτες, ο Ρόνι Μπάντινγκ είχε αρχίσει να αποκτά πιο ριζοσπαστικές πολιτικές τάσεις κατά το καλοκαί­ ρι του 1968. Και δεν ήταν ο μόνος προτεστάντης ανάμεσα στους διαδη­ λωτές. Πράγματι, υπήρχε μια μακρά παράδοση προτεσταντών που υπο­ στήριζαν την ιρλανδική ανεξαρτησία: ένας από τους ήρωες του ιρλαν­ δικού ρεπουμπλικανισμού, ο Γουλφ Τόουν, ο οποίος είχε ηγηθεί μιας αιματηρής εξέγερσης κατά του βρετανικού στέμματος το 1798, ήταν προτεστάντης. Όμως ο Ρόνι αποτελούσε σίγουρα το μόνο μέλος της διαδήλωσης του οποίου ο πατέρας ήταν ο υποκινητής μιας ενοχλητικής αντιδιαδήλωσης, οδηγώντας τη δική του συντροφιά φιλοβασιλικών σε μια εκστρατεία παρενοχλήσεων, ενώ ούρλιαζε συνθήματα αντικαθολι