Μην πεις λέξη: Βία και προδοσία στη Βόρεια Ιρλανδία - Η κρυφή ιστορία του IRA

ΚΆΤΙ ΑΠΛΌ, ΑΓΝΌ, ΑΤΌΦΙΟ 29 Είναι αλήθεια πως η ιστορία του IRA ήταν κατά κάποιο τρόπο μια ιστορία αποτυχίας: όπως είχε πει κάποτε ο Πά­ τρικ Πιρς, κάθε γενιά είχε διεξαγάγει μια επανάσταση του ενός ή του άλλου τύπου, αλλά μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’60 ο IRA είχε καταστεί σε μεγάλο βαθμό αδρανής. Μερικοί γέροι μαζεύο­ νταν ακόμα σε στρατόπεδα εκπαίδευ­ σης, τα Σαββατοκύριακα, στη νότια πλευρά των συνόρων της Δημοκρατίας, για να κάνουν σκοποβολή με τα απαρ­ χαιωμένα όπλα που τους είχαν απομεί­ νει από τους παλιότερους αγώνες. Κα­ νείς όμως δεν τους έπαιρνε σοβαρά υπόψη ως μαχητική δύναμη. Το νησί ήταν ακόμη διαχωρισμένο. Οι συνθήκες για τους καθολικούς δεν είχαν βελτιωθεί. «Αποτύχατε» 69 είπε η Ντολόρς στον πατέρα της, προσθέτοντας: « Υπάρχει κι άλλος τρόπος». Η Ντολόρς είχε αρχίσει να συμμετέχει στις συναντήσεις 70 μιας νέας πολιτικής ομάδας, της «Λαϊκής Δημοκρατίας», σε μια αίθουσα στην πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου Κουίνς. Όπως ο Τσε, και πολ­ λοί από τους συμμετέχοντες στην πορεία, η Ντολόρς είχε ενστερνιστεί κι αυτή μια κάποια μορφή σοσιαλισμού. Πίστευε πλέον πως το θρη­ σκευτικό χάσμα μεταξύ προτεσταντών και καθολικών ήταν ένας δηλη­ τηριώδης περισπασμός: 71 μπορεί οι προτεστάντες της εργατικής τάξης να είχαν απολαύσει κάποια προνόμια, αλλά κι αυτοί μαστίζονταν από την ανεργία. Οι προτεστάντες που διέμεναν στα σιχαμερά σπίτια της οδού Σάνκιλ στο Μπέλφαστ δεν διέθεταν ούτε κι αυτοί εσωτερικές τουα­ λέτες. Αν μπορούσαν να πειστούν πως η ζωή θα ήταν καλύτερη και για αυτούς σε μια ενωμένη –και σοσιαλιστική– Ιρλανδία, η διάσταση από­ ψεων που παίδευε τις δύο κοινότητες για αιώνες θα εξαφανιζόταν στα­ διακά. Ένας από τους ηγέτες της πορείας ήταν ο μποέμ, ευφραδής νεαρός σοσιαλιστής από το Ντέρι, ο Ίμον Μακάν, τον οποίο η Ντολόρς γνώρι­ Η Ντολόρς και η Μάριαν Πράις.