Ο πρώτος μου Μαλό: Με οικογένεια (Η πρώτη μου λογοτεχνία)

Πίσω απ’ το ξεθωριασμένο πανί πρόβαλε ένα κορίτσι δώδεκα, δεκατριών χρονών. Τα ρούχα του ήταν μπαλωμένα και τα παπούτσια του τρύπια. Περπατούσε όμως με φυσική χάρη. Πλησίασε τον γαϊδουράκο που μασουλούσε αμέριμνος τον σανό που ξεχείλιζε από το μπροστινό κάρο. Του χάιδεψε τη μουσούδα και του είπε: – Έι, Παλικάρι! Το ξέρω πως πεινάς, μα δεν είναι σωστό! Δεν είμαστε κλέφτες εμείς. – Ωραίο ζωντανό! είπε τότε ένα ξυπόλητο αγόρι, πλησιάζοντάς την. – Είναι απ’ την Ελλάδα, αποκρίθηκε η Περίνα. Γι’ αυτό το λέμε «Παλικάρι».