Με κλειστά μάτια

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΔΑΡΛΑΣΗ 12 | να μπαίνουν ανενόχλητες στο καθιστικό τους από τυχόν ανοιχτές μπαλκονόπορτες, που μέσα στον χαλασμό είχαν αμελήσει ή δεν είχαν προλάβει να κλείσουν.Μέρες μετά το πέρασμα της καταιγίδας κι αφού τα νερά του ποταμού θα επανέρχονταν στη συνηθισμένη τους στάθμη, οι κάτοικοι όλης της περιοχής θα συνέχιζαν να βρίσκουν στα πιο απίθα- να μέρη βαρέλια γεμάτα παλαιωμένο κρασί πόρτο, που κάποιοι ισχυρίζονταν ότι ήταν από την εποχή της «Επανά- στασης των μεθυσμένων» του 18ου αιώνα.Μπορεί γι’ αυτό να έβλεπες παντού ανθρώπους, σαν μεθυσμένους, να γε- λάνε κλαίγοντας γοερά και τσουγκρίζοντας ποτήρια πάνω από τα ρημάδια που είχε αφήσει πίσω της η καταστροφή. Στην Ισπανία, η μανιασμένη καταιγίδα σφυροκοπούσε αμείλικτα για ώρες το παλάτι της Αλάμπρας, που όμως αντιστάθηκε γενναία, τιμώντας το αλλοτινό περήφανο μαυριτάνικο παρελθόν του. Αλλά δεν τα κατάφεραν το ίδιο καλά και οι πορτοκαλιές στους περίφημους πορτοκα- λεώνες της Βαλένθια, κι έτσι εκατοντάδες χιλιάδες πορ- τοκάλια αυτής της όψιμης ποικιλίας παρασύρθηκαν από τους ορμητικούς χειμάρρους που κατέληγαν στη θάλασσα. Μέρες μετά, ολόκληρη η περιοχή, όπως κι η θάλασσα της Μεσογείου θ’ ανέδιδαν αντί για ιώδιο μια μυρωδιά ξινι- σμένου χυμού πορτοκαλιού. Στο Παρίσι, άνθρωποι φορτωμένοι με όσα πρόλαβαν βιαστικά να πάρουν έφευγαν ξεσπιτωμένοι σαν πρόσφυγες