Με κάνεις ευτυχισμένη!

Η Σοφία κάθεται δίπλα στο παράθυρο της κρεβατοκάμαράς της. Οι άνθρωποι στον δρόμο περπατάνε βιαστικοί για τα σπίτια τους, κλείνοντας τα μπουφάν τους για να προστατευτούν από τον κρύο άνεμο. Η Σοφία όμως δεν τους βλέπει. Κοιτάζει το κενό με ύφος ονειροπαρμένο και φυσάει με την αχνιστή ανάσα της το παράθυρο, για να μπορέσει να ζωγραφίσει πάνω του. «Τι όμορφες καρδούλες!» λέει η μαμά της μπαίνοντας στο δωμάτιο. «Το βραδινό είναι έτοιμο, έλα να φάμε». «Να σου πω την αλήθεια, δεν πεινάω και πολύ» αναστενάζει η Σοφία. Η μαμά την κοιτάζει εξεταστικά. «Δεν πιστεύω να είσαι άρρωστη;» Η Σοφία ανασηκώνει τους ώμους. Μικρές ρυτίδες εμφανίζονται στο μέτωπό της.