Μετά το τέλος

C L A R E M A C K I N T O S H 24 εγκεφαλική βλάβη όχι μόνο από τον όγκο αλλά από την επέμβαση που χρειάστηκε για να αφαιρεθεί το μεγαλύτερο δυνατόν κομμάτι. Όταν το σκέφτομαι, έχω τέτοιο σφίξιμο στο στήθος, που νιώθω ότι εγώ χρειάζομαι βοήθεια για να αναπνεύσω. Όποτε ακούω το Μεγαλώνοντας την Μπι βλέπω τα πράγματα με μια προοπτική. ΗΜπι δεν μπορεί να περπατήσει. Τον περισσότερο χρό- νο της τον περνάει ξαπλωμένη, κοιτάζοντας τα CD που έχουν κρεμάσει οι αδελφές της, που έφτιαξαν ένα λαμπε- ρό κρεμαστό παιχνίδι το οποίο σχηματίζει ουράνια τόξα στο ταβάνι. Μάζεψαν τα CD από φίλους και η μαμά τής Μπι τους βρήκε κορδέλα και κουμπιά, και μιλούσαν στην Μπι καθώς τσακώνονταν τρυφερά για το ποιο πρέπει να μπει πού. Η μαμά τους ακουγόταν γελαστή καθώς αφη- γούνταν την ιστορία για τους χιλιάδες ακροατές που δεν θα συναντήσει ποτέ, και αναρωτήθηκα πόσες να υπήρχαν σαν κι εμένα, πόσες άκουγαν με δάκρυα στα μάτια αλλά φωτιά στην καρδιά τους, σκεπτόμενες μπορώ να το κάνω, μπορώ να είμαι τέτοια μαμά. Το σπίτι είναι σκοτεινό, διαβιεί χωρίς αγάπη, ο τηλεφω- νητής αναβοσβήνει. Μια τακτική στοίβα αλληλογραφία στο τραπέζι στο χολ προδίδει ότι πέρασε η μαμά, και, πράγ- ματι, βρίσκω ένα τάπερ στο ψυγείο με μια ετικέτα που γράφει λαζάνια και ένα σημείωμα δίπλα στον βραστήρα, Σας αγαπάμε, Μ&Ντ x. Ξαφνικά μου ’ρχονται δάκρυα στα μάτια. Οι γονείς μου ζουν στο Κιντερμίνστερ, όπου μεγάλωσα – στην άλλη άκρη του Μπέρμιγχαμ, περισσότερο από μία ώρα απόσταση από το σπίτι που αγοράσαμε με τον Μαξ